Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1950, Blaðsíða 35

Kirkjuritið - 01.01.1950, Blaðsíða 35
SÉRA THEÓDÓR JÓNSSON 33 ^iggja enn —, sem þjóðin mátti ekki og má ekki enn án vera. Prestsetrin hafa verið andleg heimili safnaðanna, menningarsetrin; þangað hefir verið leitað á sorgar- og gleðistundum; þangað hafa verið sótt holl ráð á vanda- stundum, og ósýnileg bönd kærleika og tryggðar hafa tengt hvert heimili prestakallsins við prestsetrið og þann leiðtoga og vin, sem þar hefir verið að hitta. 1 Bægisárprestakalli hafði síra Theódór Jónsson lifað og starfað meðal safnaða sinna í 59 ár, og af þeim 51 ár sem starfandi prestur, þar af síðustu 6 árin, þegar hann fyrir aldurs sakir átti að láta af embætti, eftir eindreg- inni og einróma beiðni safnaða sinna. Það er ekki óal- gengt, að oss prestum finnist stundum við mæta furðan- lega litlum skilningi frá safnaðanna hálfu og við tölum alltof oft fyrir daufum eyrum og sjáum lítinn árangur starfsins. En við erum sjálfsagt misjafnlega dómbærir í þeim efnum. Fræið þarf stundum að liggja lengi í jörð- inni, þangað til það fer að skjóta rótum; mustarðskornið smáa verður ekki í einu vetfangi að stóru tré, svo að hægt sé að leita skjóls undir greinum þess. Ég efa það ekki, að eins tilfinninganæmur maður og sómakær eins og síra Theódór Jónsson var hafi stundum í sínum langa prestskap haft allþungar áhyggjur, fundizt eins og fleir- uni, að lítill sýnilegur árangur væri af starfi hans. En söfnuðir hans sýndu honum það á gamals aldri, hvílík ítök hann átti í hjörtum þeirra. Enda væri annað lítt skilj- anlegt. Hinn langi þjónustutími hans, meir en hálf öld, hinn hlýi persónuleiki hans og alúð við alla jafnt hlaut að hafa tengt þau bönd kærleika og samúðar, sem urðu að segja til sín. Enda var það svo. Prestur, sem um hálfr- ar aldar skeið, í sömu söfnuðum, hefir veitt hverju bami heilaga skírn, staðfest öll ungmennin, lýst blessun yfir öllum brúðhjónum og kvatt hinztu kveðju og moldu aus- ið alla þá, sem látizt hafa, hlýtur að vera tengdur órjúf- anlegum tengslum við hvert einasta heimili og hvert mannsbam tveggja kynslóða. Nú em þessi bönd rofin, 3
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.