Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 35

Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 35
SÉRA THEÓDÓR JÓNSSON 33 ^iggja enn —, sem þjóðin mátti ekki og má ekki enn án vera. Prestsetrin hafa verið andleg heimili safnaðanna, menningarsetrin; þangað hefir verið leitað á sorgar- og gleðistundum; þangað hafa verið sótt holl ráð á vanda- stundum, og ósýnileg bönd kærleika og tryggðar hafa tengt hvert heimili prestakallsins við prestsetrið og þann leiðtoga og vin, sem þar hefir verið að hitta. 1 Bægisárprestakalli hafði síra Theódór Jónsson lifað og starfað meðal safnaða sinna í 59 ár, og af þeim 51 ár sem starfandi prestur, þar af síðustu 6 árin, þegar hann fyrir aldurs sakir átti að láta af embætti, eftir eindreg- inni og einróma beiðni safnaða sinna. Það er ekki óal- gengt, að oss prestum finnist stundum við mæta furðan- lega litlum skilningi frá safnaðanna hálfu og við tölum alltof oft fyrir daufum eyrum og sjáum lítinn árangur starfsins. En við erum sjálfsagt misjafnlega dómbærir í þeim efnum. Fræið þarf stundum að liggja lengi í jörð- inni, þangað til það fer að skjóta rótum; mustarðskornið smáa verður ekki í einu vetfangi að stóru tré, svo að hægt sé að leita skjóls undir greinum þess. Ég efa það ekki, að eins tilfinninganæmur maður og sómakær eins og síra Theódór Jónsson var hafi stundum í sínum langa prestskap haft allþungar áhyggjur, fundizt eins og fleir- uni, að lítill sýnilegur árangur væri af starfi hans. En söfnuðir hans sýndu honum það á gamals aldri, hvílík ítök hann átti í hjörtum þeirra. Enda væri annað lítt skilj- anlegt. Hinn langi þjónustutími hans, meir en hálf öld, hinn hlýi persónuleiki hans og alúð við alla jafnt hlaut að hafa tengt þau bönd kærleika og samúðar, sem urðu að segja til sín. Enda var það svo. Prestur, sem um hálfr- ar aldar skeið, í sömu söfnuðum, hefir veitt hverju bami heilaga skírn, staðfest öll ungmennin, lýst blessun yfir öllum brúðhjónum og kvatt hinztu kveðju og moldu aus- ið alla þá, sem látizt hafa, hlýtur að vera tengdur órjúf- anlegum tengslum við hvert einasta heimili og hvert mannsbam tveggja kynslóða. Nú em þessi bönd rofin, 3
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.