Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1950, Blaðsíða 50

Kirkjuritið - 01.01.1950, Blaðsíða 50
48 KIRKJURITIÐ um sjóði. Hvernig gæti hann sagt það, ef allir menn væru gjörspilltir, alls ekkert gott til í þeim? Og fjölda af orðum Jesú má nefna, sem benda alveg ljóst í sömu átt, t. d. í Fjallræðunni. Ef mönnum er gjörsamlega ómögu- legt að bæta ráð sitt, verður hún fjarstæða. Hann brýnir fyrir mönnum að vanda breytni sína: Ljós yðar lýsi mönnunum, til þess að þeir sjái góðverk yðar og vegsami föður yðar, sem er í himnunum. Biðjið, og yður mun gefast. Leitið, og þér munuð finna. Knýið á, og fyrir yður mun upp lokið verða. Leitið fyrst ríkis Guðs og réttlætis, og þá mun allt þetta veitast yður að auki. Verið fullkomnir, eins og yðar himneski faðir er fullkominn. 1 dæmisög- unni um týnda soninn sýnir hann, með hverjum hætti afturhvarf mannsins verður. Týndi sonurinn kemur til sjálfs sín í fjarlægu landi langt burt frá föðurhúsunum, þar sem hann situr við draf svínanna. Þar minnist hann kærleika föður síns og hann ákveður að fara heim, og hann gjörir það. Með öðrum orðum: Það liggur braut frá manninum til Guðs, ekki aðeins frá Guði til mannsins. Að sönnu er það fyrst og fremst kærleiki föðurins, sem knýr soninn til afturhvarfs, og faðirinn kom á móti hon- um, féll um háls honum og kyssti hann, en sonurinn gekk alla þessa löngu leið frá drafi svinanna heim til föðurhús- anna. Hann varð sjálfur að vilja það og hann gjörði það, sem í hans valdi stóð. Hann var einn þeirra, sem erfiði og þunga eru hlaðnir, og hlýddi kallinu að koma heim. Ekki tjáir heldur að styðja þessa kenningu um gjör- spillingu með frásögn Fyrstu Mósebókar um syndafallið. Því að hvorttveggja er, að ekkert orð í sögunni lýtur að gjörspillingu mannkynsins, og svo ber hún vitni um and- legt þroskastig, sem liggur langt að baki. Eða hvaða heil- vita manni skyldi nú til hugar koma, að líkamsdauðinn ætti sér ekki stað, ef Adam og Eva hefðu ekki óhlýðnazt Guði í fyrndinni? Eða, að það sé bölvun fyrir manninn að þurfa að neyta síns brauðs í sveita síns andlits? Þrosk- inn og blessunin, sem af vinnunni leiðir, eru augljósari
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.