Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 27

LÍF OG HEILL
25
með yfirsýn yfir undraverða náttúrufegurð, — tign öræfa,
eld og ís. Hér á þessum stað má í rauninni skynja hjart-
slátt íslands allan. Með vígslu þessa helgidóms, sem á
sinn hátt er útvörður kristinna menningarerfða, hefir að
vissu leyti verið „í dag lagt fyrir yður líf og heill“, því að
þessi helgidómur, eins og allir aðrir kristnir helgidómar,
á að lýsa yfir leiðir allar, sem liggja fram til aukins
þroska, og nánara samræmis við eilifðina.
Og nú skulum vér gæta að, hvaða erfðir það eru, sem
kirkjan hefir varðveitt, og ber enn að varðveita. Um langt
skeið virðist hún hafa varðveitt hina hebresku andagift
nálega eingöngu. En síðar meir, henni til vegs og fylgis-
auka, tók hún smátt og smátt í þjónustu sina hina grísku
rökhyggju og djúpsæi. En við það varð tunga hennar
skiljanlegri fleiri áheyrendum en áður var. Enda er það
að verða með hverjum degi, sem líður, æ ljósara, að trú
án vitsmunalegrar viðurkenningar er harla lítils virði.
Það er úti sá tími, að menn geti haldið á trúnni í annarri
hendi og vitinu í hinni, án þess að sú hægri viti, hvað
sú vinstri gjörir. Setninguna: „Vér lifum í trú, en ekki
skoðun“, ber því að endurskoða. Og í staðinn fyrir hana
verðum vér, nauðugir viljugir, að beygja oss fyrir þeirri
sannreynd, að engu fullkomnu lífi verði lifað, nema i trú
og skoðun.
Krafan um það, að vísindaleg vinnubrögð og þekking
sé tekin í þjónustu trúarinnar, er að verða æ háværari
með hverjum deginum, sem liður. Liggur sú krafa engan
veginn eingöngu á yfirborði trúarlegra hugleiðinga. Held-
ur virðist hún jafnframt koma frá dýpri djúpum en marg-
ir ætla, og með áhrifamætti duldrar visbendingar. En um
leið er oss þá einnig á það bent, að vitið er oss beinlínis
gefið til þess að lýsa fram á veginn, svo að komizt verði
sem mest hjá umferðaslysum. Á villugjörnum vegum verð-
ur vit ávalt að fara fyrir trú. Svo er það og á höfum úti.
1 hafróti eru skipverjar jafnan öruggir, þegar þeir vita,
að þjálfaðir vitsmunir eru við stýrið. En ótta mun slá á