Kirkjuritið - 01.12.1952, Qupperneq 45

251
STEFÁN JÓNSSON, AUÐKÚLU
Þrátt fyrir erfitt árferði komu presthjónin fyrir sig
sæmilegu búi á Bergstöðum, létu bæta húsakynni og
byggja nýja kirkju, og þrátt fyrir ástvinamissi áttu þau
^nargar Ijúfar minningar þaðan, „og allt af finnst mér,
sem árin á Bergstöðum hefðu verið einhver beztu ár
föður míns“, segir séra Bjöm Stefánsson.
Árið 1885 andaðist séra Jón Þórðarson prófastur á Auð-
kúlu. Var séra Stefán þá settur til að þjóna kallinu og
fékk síðan veitingu fyrir því 30. sept. sama ár. Fluttist
hann svo að Auðkúlu í fardögum 1886 og var þar þjón-
andi prestur í 35 ár eða til 1921, er hann fékk lausn frá
embætti, en við tók sonur hans, séra Bjöm, er þá hélt
Bergstaði.
Auðkúla er mikil jörð að fornum búskaparsið og vel
í sveit sett. Húsakynni voru þar talsvert rýmri en á Berg-
stöðum. Um þessar mundir var mest undir því komið
fyrir sveitapresta að fá góðar bújarðir, svo að þeir gætu
haft stórt bú. Jarðnæði og heimatekjur Auðkúluprests
var metið á rúmar 800 krónur á ári, en því fylgdi engin
uPpbót í peningum eins og á Bergstöðum.
Þegar séra Stefán fluttist í Svínavatnshrepp, var þar
margt stórbænda fyrir. 1 Holti, næsta bæ við Auðkúlu,
hjó Guðmundur Þorsteinsson, á Gmnd Þorsteinn og í
Sólheimum Ingvar, bræður Guðmundar, ættaðir frá Birt-
higaholti syðra. Helgi Benediktsson bjó á Svínavatni, en
bar var önnur sóknarkirkja séra Stefáns, Erlendur Pálma-
s°n í Tungunesi, Jón Pálmason í Stóradal, Jón Guðmunds-
s°n á Guðlaugsstöðum og Hannes Guðmundsson á Eiðs-
stöðum. Til þess að njóta fullrar virðingar í þeirri sveit
mátti presturinn ekki standa þessum nágrönnum sínum
mJög að baki í búskap.
Svo fór líka, að bú séra Stefáns óx mjög verulega, eftir
ah hann fluttist að Auðkúlu. Heimilisfólk var alla jafna
Um 0g yfir 20 manns. Afkoma búsins var vitanlega mis-
Jöfn eftir árferði, en prestur lagði mikla áherzlu á að
eiga vænan búpening og fóðra hann vel. Fyrstu búskapar-