Kirkjuritið - 01.12.1954, Page 8

430
KIRKJURITIÐ
En hvort tveggja mun vera, að maðurinn mun sjaldnast
vera heill og óskiptur í skoðun og framkvæmd, og það,
sem innst býr og helgast er, mun ekki að jafnaði setja
svipmót á ævisögur manna. Margt veldur því.
Saga mannkynsins í nítján aldir er tvíþætt, saga um
höll valdsins, sverð og ofbeldi, stríð og styrjaldir, stórar
athafnir, stöðug framþróun vélamenningar, en einnig saga
um djúpa löngun eftir friði og hamingju í samhjálp og
samstarfi. Það er því líkast, sem alla þá sögu mætti draga
upp í lítilli mynd, þar sem maður krýpur í bæn í hjartans
auðmýkt fyrir framan mynd af guðsmóður með frelsara
mannkynsins í faðmi, en útifyrir drynja vábrestir og
skelfilegar ógnir.
En þetta er saga mannkynsins, af því að þetta er saga
hvers einstaklings. Þannig erum við tvíþætt í hugsun og
allri framkvæmd. Þess vegna gengur okkur illa að velja,
hvorum við eigum að fylgja, og trúum bæði á Krist og
Þór.
Eitt af listaverkum Einars Jónssonar myndhöggv-
ara er af þessari baráttu tvíeðlisins. Maðurinn er að
reyna að rísa á fætur og lyftir krossins tákni eins hátt
og hann megnar, en hrammur dýrsins liggur þungt á
herðum hans og leitast við að þrýsta honum niður.
Jólin vekja hjá okkur margs konar hugleiðingar. Það er
eitt af megineinkennum þeirra, hve marga þau fá til að
hugsa á annan hátt en hversdagsleikinn leyfir, starfið og
stríðið heimta. Þeim tekst það, sem öðrum dögum ársins,
jafnvel helgum dögum og hátíðum, tekst oft mjög erfið-
lega, að vekja viðkvæmustu hugsanir hjartans, gera jafn-
vel harðskeljaðan athafnamanninn bljúgan og auðmjúkan.
Hjá mörgum eru æskuminningarnar um jólin heima i
foreldrahúsum svo þéttofnar saman við jólaguðspjallið, að
ekki verður greint í sundur, hvor þátturinn er í raun og
veru sterkari. En einmitt þetta segir okkur langa og stór-
merkilega sögu: Þannig hefir jólaboðskapurinn verið flutt-