Kirkjuritið - 01.12.1954, Blaðsíða 41

SÍRA JÓN ÞORLÁKSSON Á BÆGISÁ
463
—1838 Messíasarkviðan. En Lærdómslistafélagið hafði
raunar áður látið prenta í ritum sínum fyrstu bækur Para-
dísarmissis, eða jafn snemma og séra Jón þýddi, og var
það bæði til að kynna verkið og hvöt skáldinu til að halda
því fram, sem hafið var.
Má því segja, að heill skáldaskóli settist við fætur séra
Jóni Þorlákssyni og yrði straumhvörf í bókmenntaheimi
íslendinga.
Því miður gefst ekki hér tóm til að taka sýnishorn úr
þýðingunum. Þó get eg ekki stillt mig um að fara hér
með fáeinar hendingar úr Paradísarmissi, 4. bók, þær, er
kunnastar hafa orðið og dr. Guðmundur heitinn Finnboga-
son nefndi ,,Blíðu“:
„Blíður er árblær, eftir regn rakri
blíð er dagskoma, rauk í blóma;
fylgja henni tónar blíð er kvöldkoma
töfrafullir í kælu mildri,
árvakra fugla, og hljóðlát gríma
sem er eyrna lyst. með helgum sér
Blíður er röðull, þá er breiðir hann austan árgeisla fagurrödduðum
fugli þessum.
á unaðsfoldir. Og með mána þeim,
yfir grös, eikur er svo milt lýsir,
og aldini, meður gimsteinum,
sem þá deig glanza er glóa svo
fyrir döggfalli. hvervetna himins á hvelfingu,
Blíður er sá ilmur, stjarna fjölfylktu
sem upp af jörð föruneyti."
„Jón Þorláksson skáld, prestur á Bcegisá í full 30 ár“.
Það var letrið á legsteininum í Bægisár-garði. Og þessi
,,fníl 30 ár“ urðu örlagarík fyrir tungu og bókmenntir
Islendinga. Einn mesti listamaður, sem þjóðin hefir átt,
öndvegisskáld samtíðar sinnar og höfuðsnillingur heillar
aldar, vann þarna sín sígildustu verk og mestu afrek.