Kirkjuritið - 01.10.1961, Side 10

344
KIRKJURITIÐ
eldrum og kennurum til leiSbeiningar og hjálpar við kristin-
dómsfræðsluna. Hann skrifaði um langt skeið vikulega stutt-
ar liugvekjur í blaðið Dag á Akureyri og nefndi þær: Þegar
þysinn hljóðnar. Myndi vel fallið, að þær yrðu nú gefnar lit
í bókarformi til minningar um starf hans. Hann tók af lífi og
sál þátt í kristilega æskulýðsstarfinu á Norðurlandi, og var
enginn áhugasamari en hann. Hann skrifaði í Æskulýðsblaðið
á Akureyri og æskulýðsblöð í öðrum landsfjórðungum liug-
leiðingar, sögur og ljóð. Ennfremur safnaði hann sálmum og
ljóðum í fvrirhugaða æskulýðssöngbók, og lék honum mjög
hugur á, að hún kæmi út sem allra fvrst. En ef til vill hefur
lionum verið kærast harnastarfið á Dalvík, sem liann veitti
forystu ár eftir ár til æviloka. Þar kaus liann sér leg, og Dal-
víkurbörn stóðu lieiðursvörð um kistu hans í kirkjunni.
★
Valdemar Snævarr varð prestur. Öll æfi Iians ber því vitni.
Hann varð prestur á þann liátt, sem hverjum kristnum manni
er ætlað að vera, einlægur og sannur lærisveinn Jesú Krists,
trúr „liinum almenna prestsdómi“. Virðist mér nú að leiðar-
lokurn, sem æskudraumar lians hafi rætzt á dýrlegan liátt,
þótt ekki yrði hann prestvígður með yfirlagningu handa.
Hann hlaut vígslu hans, sem sagði: „Þann, sem til mín kemur,
mun ég alls ekki burt reka“. Á mikilli hættutíð var Valdemar
með lífi sínu og dæmi djarfur fulltrúi þeirrar stefnu, er ein
getur leitt kristnina til sigurs, að börn hennar öll taki liönd-
um saman og hoði kærleik Krists í orði og verki.
Þótt Valdemar sé nú horfinn oss, þá hljómar enn í anda til
vor rödd lians: Sameinizt, kristnir menn, allir.
Ég á fjölda bréfa frá Valdemar Snævarr um áratugi, og
margar Ijúfar minningar. En þær eru allra bjartastar, er hann
hefur setið hjá mér og farið með sálma sína. Rödd lians var
svo mild og djúp, og augun Ijómuðu hrein og skær eins og
sólskin frá heiðbláum himni.
Þannig geymi ég mvnd lians. Hann var gjöf frá Guðs liendi,
þjóð vorri og kirkju. Og ])á gjöf skal þakka og muna.
Ásmundur GuSmundsson.