Kirkjuritið - 01.01.1962, Blaðsíða 8

Sigurbjörn Einarsson, biskup:
Kjósið í dag
Nýárs prédikun
Lúkas 2, 21.
Nír dafjur er risinn o<í annað ár en í gær, árið 1962. I öllu
uppgjöri áramótanna er þessi tala sjálfsagt einna einföldust
og nieðfærilegust, hún krefst engra lieilabrota, henni þarf ekki
að hagræða á neinn veg, og þó að hún kunni að misritast í
einhverri dagsetningu eða bókfærslu, verður engin alvarleg at-
hugasemd gerð við það.
Og samt er það svo, að þessir fjórir tölustafir tákna næsta
óræða stærð og margar stærðir reyndar, eins inargar og menn
eru til, hver fær sitt dæmi út úr þeim, ýniist smá eða stór,
og svörin sundurleit, en niðurstöðu verðum vér öll að skila.
Nýtt almanak tekur gildi á þessum morgni, þú tekur það
í liönd þér, óvelkta, litla bók, sem enginn hefur áður flett,
þarna eru dagarnir skráðir fram til næstu áramóta, hver hefur
sína tölu, hvað geyma jiær mér og jiér, livaða atvik, hvaða
örlög, og hver verða fingraför vor sjálfra á öllum þessum
ósnortnu blöðum um leið og þeim verður flett einu af öðru,
og hvað kemur út úr dæminu livað eftir að jiessi talnagáta
ræðst?
Á þessari stundu er ekkert svar að fá, talan nýja birtir enga
sína dul og hver og einn verður að glíma við dæmin sín, án
þess að neitt sé gefið fyrirfram. Og víst má gera ráð fvrir
óvæntum strikum í ýmsa reikninga, a. m. k. fór það svo um
liðna árið og árin hjá mörgum, það getur meira að segja farið
svo, að ég verði viðskila við almanakið, sem er reiknað eftir
linattstöðu og jarðneskum tíma, og árin mín verði gerð upp
eftir annarri bók, |>ar sem útkoma stundanna er færð, um-
reiknuð í eilífðargengi.