Kirkjuritið - 01.01.1962, Blaðsíða 36

.30
KIRKJURITID
legar, livar sem er í lieiminum. Un<;t fólk finnur lijá sér út-
þrá o{í ævintýralöngun. Alveg eins og til er fólk í Vestur-Ev-
rópu, sem er sannfært um, að lífið austan við járntjaldið sé
jarðneskt himnaríki, þannig eru þeir einnig til austur frá,
sem íniynda sér, að amerískt gull liggi fyrir hvers manns fót-
um á strætum Vestur-Þýzkalands. Óraunhæfir draumar um
fljótan frama eða skjótfengið fé ráða sennilega nokkru, enda
þótt slíkar ástæður séu ekki taldar fram í neinum yfirheyrzl-
um. Fjölskvlduhöndin hafa einnig nokkura þýðingu í þessum
efnurn. Nánir frændur eða systkini hafa flutt, og aðrir fara í
kjölfarið. En mér skilst, að á því séu all-miklar liömlur yfir-
leitt, að menn geti farið frá Austur-Þýzkalandi til Vestur-
Þýzkalands til þess að heimsækja vini sína, nema fjarveru-
tíminn sé mjög nákvæmlega afmarkaður og þá eru menn orðnir
hrotlegir við landslög, ef þeir eru degi lengur í ferðinni en þeir
liafa lofast til að vera. Gerum einnig ráð fvrir, að ýmsir verði
fyrir eins konar sefjunaráhrifum, eins og oft á sér stað, þegar
um þjóðflutninga er að ræða. Einstaklingar sogast með straumn-
um, án þess að hafa fulla vitnnd um, af hverju þeir gera það.
Þetta þekkjum vér frá tíma Ameríkuflutninganna á síðustu
öld, og jafnvel lengur. En enda Jiótt vér gerum ráð fyrir öllu
jiessu að vissu marki, J>á nægir |iað ekki til að skýra ástæð-
una fvrir því, að slíkur fjöldi fólks tekur sig upp og flvtur
til annars landshluta, einkum þegar tillit er tekið til þess, að
Jiað hefur engan veginii fullkomna tryggingu fyrir því að
fá Jiar leyst úr vandræðum sínum, nema eftir langa og Jireyt-
andi bið, öryggisléýsi og vandræði. Eigi ég að mynda mér
skoðun út frá því, sem ég sá og heyrði, er Jiað Jjó yfirleitt
ekki líkamlegt liungur eða skortur á brýnustu lífsnauðsynj-
um, sem rekur það á brott, heldur lútt, að það getur ekki fellt
sig við aðgerðir valdliafanna eða Jiær þjóðvenjur, sem mynd-
ast hafa í Austur-Þýzkalandi á seinni árum. Mér virtust aðal-
lega þrjár ástæður vera mest áberandi. I fyrsta lagi liinar
pólitísku, í öðru lagi kirkjulegar og loks í jiriðja lagi brevttir
atvinnuhættir.
Með pólitískum ástæðum á ég ekki við hið einfalda fyrir-
hæri, að menn séu ósammála ríkisstjórninni eða stefnu henn-
ar. Það er út af fvrir sig ekki tiltökumál, að sumir séu með
og aðrir móti pólitískri stefnu og aðgerðum. Það á sér stað í