Kirkjuritið - 01.01.1962, Blaðsíða 14

Páll Þorleifsson, práfastur:
Fjötur og frelsi
1.
I GRlSKRI goðafræði er til einkennileg sögn um mann, sem
féll í hendur risavaxinnar veru. Jötun sá liélt honum í jarn-
klóm sínum nætur og daga og kvaldist hann mjög, svo sem aö
líkum lætur.
Aðeins endur og sinnum náði liann að snerta með fótum
sínum móður jörð og linuðust þá þjáningar lians að mun, því
um liann streymdi endurnærandi og uppbyggjandi kraftur.
Þannig fékk liann afborið þrautir sínar.
2.
Segja má að vissu leyti að menn og þjóðir þekki fjötra ekki
ósvipaða þeim, sem hér ræðir um. Margs konar forynjur eru
á ferð, sem ná vilja tökum á börnum jarðar og ræna þau
fjöri og frelsi.
Mannkvnið sem heild var í síðustu heimsstyrjöld spennt
helgreipum nær óyfirstíganlegra liörmunga.
Og enn óttast menn það mest, að sami leikur endurtaki sig,
aðeins stórkostlegri en nokkru sinni fyrr, munu þá logar vítis
leika lausum liala um gervallan heim og eyða öllu lífi.
Hver þekkir einnig úr eigin lífi margs konar álagafjötra,
sem valda djúpum sársauka og lítt bærum kvölum.
Ymis konar skapveilur, umburðarleysi og hatur tæra líf
fjölda manns ár eftir ár án j)ess nokkur lausn fáist á. Mikið
af óánægjuefni manna og ógæfu á rætur að rekja til slíkra
erfiðleika.
Nautnasýki er einnig fjölmörgum sár fjötur um fót, sér-
staklega j)ó löngunin í áfenga drykki.