Kirkjuritið - 01.01.1962, Blaðsíða 20

14
KIRKJURITIfi
en umræðna um trúmál og lieimspeki. Menntameimirnir liafa
ekki látið sitt eftir liggja í þessum umræðum.
Það er að vísu rétt, að í þjóðfélagi mikillar uppbyggingar,
eins og því, sem við búum í, eru tæknileg málefni og efnahags-
mál ofarlega á baugi og soga til sín stóran hóp skólagenginna
manna, sem láta lítið að sér kveða í trúmálum og kirkjulegu
starfi. Allir eru önnum kafnir og hafa fáar tómstundir til að
sinna hugðamálum utan starfssviðs síns, og heimilin sjálf
verða jafnvel út undan. Það er vafalaust margt variiugavert
við þessa þróun, en hér þarf þó ekki að vera um að ræða
glötun Irúarlegs áhuga eða fráhvarf frá boðskap kristninnar.
Hin litla kirkjusókn er ekki einhlítur mælikvarði á trúar-
áliugann. Að mínum dómi er það líka hvað þýðingarmest, að
börn og ungt fólk tileinki sér boðskap kristindómsins, sem
]>að síðan varðveitir til fullorðinsáranna, þegar það getur
síður tekið þátt í kirkjulegu starfi“.
Hvert finnst þér aS a’tti aS vera höfuSverk íslenzkrar kirkju
eins og þjóSfélaginu er nú háttaS?
„Að boða siðalærdóm kristninnar og hamla móti skefja-
lausri efnisliyggju. Annars tel ég mig þess ekki umkominn að
svara þessari spurningu, þar sem þekking mín á kirkjulegu
starfi er minni en skyldi“.
Telur þii, aS kirkjan na’Si betur til þjóSarinnar og þar á
meSal til stúdenta, ef liún breytti á einhvern háitt um starfs-
aSferSir?
„Eins og ég hef áður vikið að, tel ég starfsemi kirkjunnar
í þágu barna og ungs fólks einna þýðingarmesta. Mér virðist
líka, að kirkjan hafi á síðari árum sýnt vaxandi skilning á
þessu. Lífræn þátttaka kirkjunnar í tómstundalífi barna og
ungs fólks krefst mikils starfs og eigi síður góðrar starfsað-
stöðu. Þessa aðstöðu þarf að skapa og efla við kirkjur lands-
ins, og hinar nýju kirkjur þarf að byggja með tiliti til þessa
félagsstarfs. Kirkjan verður að koma til fólksins, meðan það
er ungt, því að óvíst er með öllu, að það komi til hennar —
eða komist til hennar — því að margt annað er í boði, sem
dregur ungt fólk til sín.