Kirkjuritið - 01.01.1962, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
9
Hér er um viðfangsefni að ræða, sem þjóð vor viröist standa
ráðþrota gegn. Eigi ekki að síga enn meir á ógæfuhlið, verður
skjótra úrbóta að leita.
Orsök þessara meina er leitað á ýmsum stöðum. Sumir telja
lieimilin bregðast hlutverki sínu. Þau veiti gnægð fæðis en
lieimti minna af aga. Dekur sé þar algengara en brýning vilja
til sterkra átaka.
Skólum er einnig um kennt. Satt er að núverandi skólakerfi
er fætt sem í beinserk. Það er fávíslegt að ætlast til mikillrar
vakningar innan skólaveggja meðan svo borfir. Að vísu ná
margir kennarar, þrátt fvrir fjötra laganna, furðu miklum
árangri, enda befur stéttin á að skipa mörgum góðum mönnum.
Aðal orsaka áfengisvandamálsins mun að leita í slælegu
eftirliti frá ríkisins bálfu; befur það endurtekið sig lijá livaða
stjórn, sem setið hefur við völd.
Ginið er við gróða af sölu áfengis, en minna birt um að
taka á sig byrðar af nægri löggæslu, sem þessu ætti að vera
samfara. Yæru lög haldin, byrfi að mestu drykkjuskapur
unglinga, og samkomubald yrði með skaplegri bætti en nú.
Það er argasta ómenning að treysta svo mjög á áfengis-
gróða í ríkissjóð, sem nú er gert, og beita þar með drykkju-
sjúkum vesalingum sérstaklega fyrir plóg sinn og gera vín-
hneigð óþroska unglinga sér að jafnmikilli féþúfu, sem raun
er á.
Gleipnir vínguðsins er að verða þjóðinni alltof sár.
Böl margra fjölskvldna af þessuin sökum er yfirgripsmeira
og örlagaþyngra en orð fá lýst.
Lausnin verður að koma sem fvrst, frelsi undan áþján þeirr-
ar vitfirringar, sem ofneyzla áfengis orsakar, þarf að fást sem
fyrst.
3.
Hin gríska goðsögn talar á fagran liátt um linun, sem fékkst,
er liinn þjáði snart móður sína jörð.
Er ekki merkilegur sannleikur sagður bér?
Jörð gæðir jurtir lífi og vexti. Af barini þess bikars teyga
allir beilsu og kraft. Sá, sem slitnar úr tengslum við þann
orkugjafa, veslast upp og deyr.
Hefur ekki einbver mikilsverð orkulind stíflast í livert
sinn, sem sjúkdómar herja, eða ógæfa hellist yfir?