Kirkjuritið - 01.09.1976, Page 5

I GATTUM
^sð mun nokkuð augljóst, að föng eru víða að komin til þessa
heftís. Fremst fer þýdd grein, er segir frá uppgreftri og forn-
,eifarannsóknum í Kapernaum. Greinin er að sjálfsögðu merk
°9 forvitnileg, og þó er fleira, sem veldur því, að henni var
valinn þessi staður.
þessar mundir líður vart sá dagur, að Gyðingaland, land
rottins Jesú, heyrist ekki nefnt í fréttum og stjórnmálaum-
raeðum. Æ tíðar erum vér, kristnir menn, minntir á forna spá-
^óma, á þá þjóð, sem varðveitti fyrirheitin handa oss, ól oss
sPámenriina, postulana — og sjálfan Drottin, — þá þjóð, sem
Var hans ,,eigin menn“. Hún berst fyrir lífi sínu. Víst hefur hún
90rf það um aldir, en hitt er spurning, hvort hún átti nokkru
Slnni svo mikið í húfi áður, hvort hún átti nokkru sinni fleiri
ne öflugri féndur, hvort stríð hennar virtist nokkurn tíma svo
v°nlaust.
Þessi Þjóð þarf nú vina. Og meira en það: Hún þarf að endur-
°sst. Sem öllum öðrum þjóðum og mönnum er henni eitt
nauðsynlegt: að þekkja konung sinn, að ganga til hlýðni við
nann.
\/ r
r skuldum þessari þjóð vináttu — og þó umfram allt fagn-
arerindi. Dagur hennar mun koma, sá dagur, er hún heilsar
Pum með þessum orðum: „Blessaður sé sá, sem kemur í
a ni Drottins.“ Matt. 23,39. Guð hjálpi oss að flýta þeim degi.
G. Ól. Ól.
163