Kirkjuritið - 01.09.1976, Qupperneq 18

að hún segði, að menn gætu varla
fengið líf sitt að nýju, ef svo mætti
að orði kveða, nema þeir vildu leggja
þetta nýja líf algjörlega í Guðs hendi,
afhenda honum það til þjónustu við
hann. Þetta væri afar mikilvægt með
tilliti til guðlegrar lækningar. Ég minn-
ist þess einnig, að hún sagði að marg-
ir kæmu til Burrswood til að deyja.
—Já, já. Það kemur fólk til að deyja,
og Marina nefndi konu eina, sem var
að deyja úr krabbameini, en átti ein-
læga trú. Síðustu krafta sinna neytti
hún til fyrirbæna. Hún bað sífellt fyrir
sjúkum, sem ekki áttu trú. Það var
hennar fórn fyrir aðra. Á þetta lagði
Dorothy Kerin mikla áherzlu í prédik-
un sinni. Sjálf var hún ekki hraust
og átti við sjúkdóma að stríða eftir því
sem á ævina leið. Hún taldi, að við
ættum að vera reiðubúin að bera þján-
ingar með öðrum og fyrir aðra. Hún
lagði á það áherzlu, að í okkar þján-
ingum ættum við líka hlut í þjáningum
Krists og þjáningum mannkynsins, sem
stynur og bíður endurlausnarinnar. Því
brýndi hún og þeir í Burrswood það
fyrir þeim, sem komu til að leita lækn-
inga, að þeir bæðu engu síður fyrir
öðrum og bæru með þeim þeirra
þjáningar.
Það var líka mjög áberandi, hversu
allir virtust taka þátt í kjörum hvers
annars. Ég heyrði marga segja frá
reynslu sinni í þessum efnum.
í starfsliðinu í Burrswood var kona
ein, sem komið hafði til Dorothy Kerin
ung stúlka. Hún var þá geðveik. Mikið
var beðið fyrir þessari stúlku, en hún
hafði aldrei viljað ganga fram og láta
leggja yfir sig hendur, því að hún
taldi sig heilbrigða. Fékk hún þó
176
stundum mjög alvarleg köst. Oft var
talað um að flytja stúlkuna á sjúkra-
hús, en það var ekki gert, vegna þess
að Dorothy Kerin vildi ekki sleppa
henni.
Svo varð það, að kona nokkur korr>
til Burrswood og var mjög veik. Þá
sagði Dorothy Kerin við stúlkuna, að
nú skyldi hún ganga fram undir yfir'
lagningu handa fyrir þessa dauðvona
konu. Hún gerði það og hlaut sjálf
lækningu. Ég kynntist þessari konu
mjög vel þarna og við urðum góðir
vinir. Hún sagði mér þetta sjálf.
— Það er þá svo að skilja, að Ia9l
er upp úr því, að menn gangi fram,
svo að hendur verði yfir þá lagðai"
vegna annarra?
— Já, það er nú svo og margir hafa
gagnrýnt þennan þátt. Þeir í Burrs'
wood hafa hins vegar lagt áherzlu a
þetta og segja, að á þennan hátt taki
menn þátt í þjáningum meðbræðranna
og þannig reyni hver og einn að g&a
eitthvað af sjálfum sér og miðla öðr-
um. — Sé það hægt með þessurn
hætti, — þá, — hví ekki það?
LækningaguSsþjónustur
— Þú nefndir í upphafi, síra KarL
lækningaguðsþjónustur. — Varst Þu
viðstaddur þær?
— Já. Við hjónin vorum viðstödd
þrjár slíkar guðsþjónustur, og það var
mjög athyglisvert. Ég fann það á öllu.
að fólki leið vel, það hlaut huggun oQ
styrk. Það kom fram í samtali við Þa®'
Fólk kom hvaðanæva að og sumt um
langan veg til að taka þátt í þessum