Kirkjuritið - 01.09.1976, Síða 44

menntasetri og enn hafði Óskar ekki
gefið upp vonina um að komast lang-
skólaleiðina.
Hann fór því til Reykjavíkur, gerðist
starfsmaður við tollstjóraembættið, þar
sem hann vann á annan áratug.
Á þessu skeiði stofnaði hann eigið
heimili, sem hugur hans var bundinn
við og hann vildi sjá borgið, — lær-
dómsbækurnar lagði hann þó ekki á
hilluna, lauk stúdentsprófi utanskóla
1949, — lagði siðan stund á guðfræði
og lauk embættisprófi fjórum árum
síðar.
Það var í sjálfu sér eigi lítið afrek
að Ijúka háskólanámi í þeim aðstæð-
um, er hann bjó við. Á þeim tíma voru
námslán í því formi, er fengizt hafa
undanfarandi ár, óþekkt fyrirbæri og
flestir þeir, er ekki höíðu á annað að
treysta en eigið aflafé, fengu sig full-
sadda af að fleyta sjálfum sér, þótt
ekki ættu fyrir fjölskyldu að sjá.
En þó að Óskar Finnbogason léti
iöngum lítið yfir sér, átti hann ærið
af ósvikinni seiglu íslenzka alþýðu-
mannsins og hann sparaði ekki sjálf-
an sig.
Á vinnustað skiiaði hann fullu dags-
verki og hafði enda aukastörf með
höndum, — en las á nóttunni, þegar
aðrir hvíldust. Ekki er ólíklegt, að það
hafi komið niður á heilsu hans og hún
enzt honum verr fyrir vikið.
Að ári liðnu frá lokaprófi vígðist
hann til Staðarhrauns á Mýrum. En
óhæg varð honum aðkoman, — engir
möguleikar á búsetu fyrir hann eða
fjölskyldu hans á prestssetrinu, svo að
þau settust að í Borgarnesi.
Aðstaða hans öll var hér erfið og
sjálfsagt var honum það ekki allt sárs-
202
aukalaust, er hann mátti láta sig hafa
hér í þessu sambandi, enda var hann
viðkvæmur og auðsærður. En þegar
talið síðar barst að Borgarfjarðarár-
unum og umsvifum Staðarhrauns-
klerks, þá brosti hann gjarnan góðlát-
lega og minntist alls þessa beizkju-
laust, — enda átti hann þaðan einnig
góðar minningar.
„Þau rista grunnt plógförin hróss eða
hnjóðs
í hug, sem er tiginn, en fús til sátta“
„Auðmýkt við Drottin og ást við menn“
voru þeir vitar, er sr. Óskar vildi láta
vísa sér til vegar og átta.
Eitt ár sat hann í Stafholti, en það
varð svo úr, að hann lét af prestskap
árið 1966 og settist að í Kópavogi, Þar
sem hann hafði ráðizt í það að byggi3
hús í samvinnu við góðan vin sinn
einn.
Eftir að suður kom vann hann við em-
bætti bæjarfógetans í Hafnarfirði, unz
hann fluttist sem prestur að Bíldudal
1968. Því prestakalli þjónaði hann svo
samfleytt, þangað til á síðastliðnu
hausti, er hann sagði embættinu lausu,
— enda hafði hann um skeið og ÞaLJ
hjónin bæði búið við laklega heilsu
og á Bíldudal virtust þau ekki vel sett,
er svo var komið, — fleira kom h®'
og ugglaust til.
Á Bíldudal búnaðist þeim annars
vel. Bjart var yfir minningunum þaðan
í huga sr. Óskars og hann sá eftir Þvl
að þurfa að hverfa þaðan svo fljú{t'
Dagarnir urðu honum enda dapnO
þegar eigi var lengur að verkum a
ganga. En ugglaust hefði úr því raetz*
svo fjölkunnandi sem hann var og ta3r