Kirkjuritið - 01.09.1976, Síða 69

32). Þá tekur hann dæmi af fuglum og
l>Uum vallarins (Matt. 6:26—34). Úr
"fi hjarömannsins tekur hann mynd-
ir>a af Týnda sauðinum (Lúk. 15:4—7),
úr réttarfarinu dæmisöguna um Dóm-
arann (Lúk. 18:1—8), o. s. frv. i sum-
Urr> af þessum frásögum og myndum
finna tákn, sem áttu sér hefð-
bundna túlkun í líkingamáli trúar-
áókmennta Gyðinga. Þau gefa jafn-
framt til kynna, í hvaða samhengi
^u^cgar þessara mynda eru sagðar
uPphaflega. En þær tegundir líkinga-
^áls, sem við röktum hér í upphafi,
^á finna í ríkum mæli í Gamla testa-
^entinu. Myndir testamentisins, sem
uánast gegndu hlutverki tákna í sam-
t'ð Jesú og voru öllum trúuðum Gyð-
lr>9um kunnar, voru m. a. eftirtaldar
u^yndir. Um Guð voru notuð táknin:
faSir, konungur, dómari, húsbóndi,
v>ngarðseigandi, gestgjafi. Um menn-
ina í afstöðu þeirra til Guðs eru not-
aSar myndirnar: börn, þjónar, skuldu-
nautar, gestir. Um Guðs þjóð eru not-
aSar myndirnar: víngarður, hjörð, um
°kadóm myndin: uppskera, um refs-
'n9u í ríki dauðans myndirnar: eldur,
^Vkur, uppskera, um refsingu í ríki
auðans myndirnar: eldur, myrkur, um
Jálprasðistímann myndirnar, brúð-
^aup, veizla, um söfnuð hjálpræðis-
lrr>ans myndin: brúðkaupsgestir o. s.
v- Af þessu, sem nú var rakið, má
^era Ijóst, að mikilvægt er að þekkja
ukkuð til lífshátta fólks í Palestínu á
e9um Jesú til þess að skilja líkinga-
a Enn fremur þurfa menn að
era kunnugir líkingamáli Gamla testa-
entisins og samtíðar Jesú.
n Þar með er ekki allt talið, sem
^ikilvægt til skilnings á líkingamáli
Jesú. Við verðum að kanna, hvaða
samband og samræmi er milli merk-
ingar líkingamáls Jesú annars vegar
og boðskapar hans í heild svo og
hvernig hann skildi hlutverk sitt hins
vegar. ( fyrsta kafla Markúsarguð-
spjalls dregur Jesús saman boðskap
sinn í nokkur orð. Þar segir: ,,En eftir
að Jóhannes varframseldur, kom Jesús
til Galíleu og predikaði fagnaðarboð-
skapinn um Guð og sagði: Tíminn er
fullnaður og guðsríki er nálægt, gjör-
ið iðrun og trúið fagnaðarboðskapn-
um.“ Hér kemur fram, að Jesús hefur
boðað, að tími hjálpræðis Guðs tii
handa mönnunum, sem boðaður var
af spámönnum, væri kominn, að ríki
Guðs, þar sem honum væri lotið og
vilji hans næði fram að ganga í lífi
mannanna, væri komið svo nærri, að
það mætti mönnum í lífi og starfi Jesú
sjálfs. Þetta kemur skýrar fram í frá-
sögum Guðspjallanna, þar sem Jesús
boðar iðrun syndanna og trú á fyrirgef-
andi kærleika Guðs. Þessi boðskapur
felur í sér hvatningu til uppgjörs og
afstöðu, móttöku eða höfnunar, og það
felur í sér tjáningu kærleikans, sem
hættir öllu, leggur jafnvel eigið líf í
sölurnar. Tími hjálpræðisins er tími
trúar, en hann er einnig tími afneitun-
ar og forherðingar, tími baráttu við
illskuna, undanfari hins efsta dags,
dóms Guðs, þar sem Guð mun rétta
hlut hins hrjáða lýðs síns. Um þann
dag veit enginn. Menn skulu því halda
vöku sinni. Það kemur víða skýrt fram
í Guðspjöllunum, að Jesús flytur þenn-
an boðskap í nafni Guðs og birtir
raunverulega návist Guðs ríkis í at-
höfnum sínum. Hann svarar Jóhann-
esi skírara með þessum orðum (Matt.
227