Jörð - 01.07.1944, Qupperneq 55

„Helgist nafn þitt.“ Er það ekki fyrsta bænin i Faðir-
vori?“ „Þú skall ekki leggja nafn Guðs þins við liégóma."
Er það ekki 'annað boðorðið i Boðorðunuin tiu? — „Þeir
bafa ekki vegsaniað Guð eins og Guð og þakkað bonum“!
AÐ hefur óttalegar afleiðingar, að lelja sig trúa á
-t'* Guð, — telja sig trúa Fagnaðarerindinu, — — en
fara i reynd með liinn örlagaríkasta eilífðárfjársjóð sem
annars eða þriðja flokks verðmæti væri.
Páll postuli lýsir afleiðingum slíks og þvílíks í 1. ka]).
Rómverjabréfsins og hafa nokkur þeirra ummæla verið
eftir höfð bér á undan. Hörmungin mikla, sem nú befur
náð meira og minna tangarhaldi á flestum hámenningar-
löndum heimsins og sent fálmara sina til vors eigin lands
ekki í bernáminu fyrsl og fremst, heldur sjálfskapar-
vítum — alll þetta, og hversu margt annað, sem ekki
tjáir nöfnum nefna — — það er afleiðing þess, að
menn hafa vanrækt />að —og endað með að missa alveg
tiifinninguna fyrir mikilvægi þess —• að „vegsama Guð
eins og Guð — og þakka honum“.
Ekki svo að skilja, að Guð sé hégómlcgur, heldur liitt,
að með vanþakklæti við gjafarann allra góðra liluta
skemma menn og eyðileggja jafnvel skilningarvit sín gagn-
vart því, sem raunvcrulegast er af öllu í tilverunni, upp-
sprettu og undirstöðu alls, kraftinn, hlessunina, sem allt
átti að hera Uppi i lífi þeirra og láta alla gróa og dafna;
Með vanþakklæti híta menn og mannfélög brumið ofan
af sjálfum sér og verða jarðskriðult hris, i stað þess að
verða heinvaxið tré, þroskamikill skógur.
Kæru áheyrendur! Vér þökkum Guði fyrir trú vora
á það, að vér eigum Frelsarann og fagnaðarerindi lians
að. Verum aðeins samkvæmir sjálfum oss, svo að vér her-
umst ekki fvrr en varir út í þungástraum ])ess, sem streng-
ur og fall er fyrir neðan: verðum fyrr en varir slíkir,
að oss finnist það ekkert áríðandi að rækja af alliuga
h'ú vora — einmitt með þeim kirkjulegu og kristilegu að-
ferðum, sem þrautreyndar eru að því að duga, sé þeim
jörð 197