Syrpa - 01.10.1919, Síða 7

SYRPA.
FRUMSAMDAR, ÞÝDDAR OG ENDURPRKNT-
AÐAR SÖGUR OG ÆFINTYR
OG ANNAÐ T1L SKHMTUNAR OG FRÓÐLIÍl KS.
ÚTGEFANDI: ÓLAFUR S. THORGEIRSSON.
VII. Arg.
1919.
2. Hefti.
Undir kvöldstjörnunni.
Frönsk smásaga eftir hinn fræga rithöfund og smásagnaskáld
Charles Henry Hirsch.
(Þýdd úr cnsku af Jóni Kunólfssyni.)
Þau sátu hliÖ viÖ hlið á bekkn-
um. Hún stakk fingrunum í sand-
inn og lét kornin renna milli fingr"
anna meðan hún talaði. Víkin lá
eins og glóandi spegill og breiddi
faðminn á móti sólsetrinu, sem
farið var að varpa roða yfir gull-
ið í vestrinu. Úti á hafsbrúninni
hófst þyrping súndurlausra skýja
eins og kastalaborg með höfuð-
turnum og stöplum, umkringd
perlugráum þokuvegg. Það kom
hafgola rétt nógu mikil til að
leggja ihvíta silkibúninginn stúlk-
unnar að öxlum hennar og brjósti.
Pilturinn, sem nýkominn var frá
vígstöðvunum og átti innan fárra
daga að hverfa aftur út í bál styrj-
aldarinnar, fanst sólsetrið, rósemi
þess,, orðin( sem hann hlýddi á og
stigu upp frá himintæru djúpi sálar
hennar---- alt svo annarlegt; hann
horfði í kringum sig og hlustaói,
ruglaður í huga yfir meðvitund ó-
umræðilegrar sælu. í raun og
veru vissi hann ekki, hvort þessi
orð voru töluð til hans( svo frá-
bærlega vel sögð, hrein eins og
ljósvakinn; orð, sem hann óskaði
að sér liðu aldrei úr minni. Þau
voru angandi frumknappar æsku,
sem hæverskan og siðprýðin
verndaði. Þegar hún slepti orð-
inu og stundaTþögn varð, fanst
honum sem það fara í titrandi end-
urómi um þögnina.
Hann dirfðist ekki að rjúfa
þögnina, þrátt fyrir alt bráðlætið,
sern var svo harðla erfitt að bæla.
I stað þess var unga stúlkan vís að