Syrpa - 01.10.1919, Blaðsíða 48

114
S Y R P A
Gefstu upp!” var kallaÖ til hans meÖ hásri rödd, og stál'
blátt opið á riffilshlaupi gægðist fram úr skóginum beint fyrir
framan hann. Alt nema handleggurinn á óvini hans var falið bak
við laufið. ,fe i aj
Frank James var óvenjulega snarráður og beið aldrei með að
framkvæma það, sem honum datt í hug. Áður en sá sem talaði
hafði slept síðasta orðinu, hafði hann rekið hníf í hestinn, sem
tók óðara viðbragð og þaut út á hlið beint í áttina til mannsins.
í sömu andránni fleygði Frank sér niður flötum á grúfu og það
varð honum til lífs, því að kúla hvein í loftinu, þar sem hann
hafði staðið einni sekúndu áður.
Báðir mennirnir lágu grafkyrrir; hvorugur sá annan og þó
voru eigi nema tíu fet á milli þeirra. Ofurlítil hreyfing, brestur
í kvisti, eða jafnvel þungur andardráttur, hefði verið nóg til þess
að fá kúlu í sig.
Alt í einu datt Frank dálítið kænskubragð í hug. Hann
hreyfði vinstri hendina mjög varlega, þar til hann náði í fína
spítu, sem var rétt fyrir ofan höfuðið á honum. Hann skaut
spítunni hljóðlaust með æfðum fingrum, svo að hún kom niður
svo sem tíu fet frá honum til hægri handar og gerði ofurlítið
þrusk í laufinu um leið og hún féll.
í sömu svipan sást skotblossi, sem sýndi að bragðið hafði
komið að tilætluðum notum, og á næsta augnabliki hljóp skot úr
byssu Franks, sem var ætlað þeim er hafði reynt að drepa hann.
Lág stuna gaf til kynna að kúlan hafði komið á réttan stað, en
samt velti Frank sér við um leið og hann hleypti af, og það mátti
ekki seinna vera, því að særði maðurinn hafði áttað sig á öllu
og var byrjaður að skjóta í rétta átt.
Frank komst á bak við tré og var nú orðinn rólegur að öðru
leyti en því að hann var hræddur um að eftirleitarmennirnir
kæmu að sér á hverri stundu.
“Hafðu þetta!” kallaði hann og miðaði þangað, sem særði
maðurinn lá. Hann vildi komast að vissu um hvar mótstöðu-
maður sinn lægi og skaut til þess að fá svar. Þess var heldur
ekki langt að bíða.
“Og haf þú þetta,” var svarað til baka, og því fylgdu þrjár
kúlur, sem allar komu í tréð fyrir framan Frank og sátu þar fast-
ar. “Við höfum náð í Comanche Tony og Bob More og við ná-
um þér íbráðum og —”
Skothríð úr skambyssu Franks þaggaði niður í óvin hans
fyrir fult og alt.