Syrpa - 01.10.1919, Blaðsíða 45

S Y R P A
1 1 1
“ÞaS yrSi fimtíu þúsund í vasa einhvers,” sagSi fanginn, “ef
þiS gerSuS þaS.”
Jesse ygldi sig, þegar hann heyrSi minst á upphæSina, sem
hafSi veriS lögS til höfuSs honum sjálíum^ en hann sagSi ekkert
nema: "Haltu áfram!”
“Svo eg komist þá aS aSalefninu,” sagSi fanginn, “þá vor-
um viS Comanche Tony teknir fastir í gaer eftir hádegi hér austur
frá, eitthvaS um tuttugu mílur frá þessum staS. Hann gaf mér
vasaskambyssuna sína til merkis um þaS aS eg sé sá, sem eg seg-
íst vera. Skambyssan er hérna í barmi mínum.”
“Hægan!” hrópaSi Frank og beygSi sig áfram. “Eg skal
ná henni. Ekki ber á öSru, hér er hún. Og svei mér ef þaS er
ekki uppáhalds vasabyssan hans.”
“Þetta er alt gott og blessaS, en því skrifaSi hann okkur ekki
fáeinar línur meS þér?” spurSi Jesse um leiS og hann athugaSi
vandlega skorurnar, sem höfSu veriS sorfnar á skambyssuna.
“Af þeirri góSu og gildu ástæSu aS hann kann ekki aS
skrifa,” svaraSi hinn.
“ÞaS er rétt.” svaraSi Jesse meS hægS og horfSi niSur á
stígvélin sín. “Eg fer aS halda aS þú sért Bob More, og ef þaS
er, þá þykir mér leitt aS viStökurnar voru ekki betri en þetta.”
'ÞaS gerir ekkert til,” svaraSi fanginn í flýti.
“Bíddu eitt augnablik,” sagSi Frank. “ViS höfum alclrei
séS Bob More, nema þú sért hann, en Comanche Tony sagSi mér
einu sinni, aS hann hefSi rauSa stjörnu markaSa á hörurdiS á
vinstri öxlinni. Flettu niSur skyrtunni.”
Fanginn íletti skyrtunni niSur meS hægS. Og þaS stóS
heima, þar var rauSa stjarnan. Jesse og Frank sleptu óSara
skambyssunum og tóku í hendina á hinum nýja liSsmanni og
hristu hana hjartanlega.
“ÞaS er skammarlega aS fariS, kunningi,” sagSi Jesse hlægj-
andi; “en hefSirSu séS sjálfur hvaS klaufalega þú skauzt á eftir’
leitarmennina, þá mundirSu fyrirgefa grunsemina. En hvaS er
þetta, sem þú varst aS segja um Tony? Er hann fangi?”
“Hann er ennþá í höndunum á þeim, nema aS hann hafi
komist í burt eftir aS eg slapp.
“En hann var ekki meS flokknum, sem elti þig, eSa hvaS?”
spurSi Frank ákafur. "Ef hann er meS þeim, þá getum viS náS
honum undireins.
“Nei, þeir fóru meS hann til Shelbyville, sem er mílu vegar
þaSan, sem okkur var náS,” stundi More. “En get eg ekki feng-
iS aS drekka og vatn til þess aS þvo sáriS? ”