Syrpa - 01.10.1919, Blaðsíða 62

128
S Y R P A
landi stærstur, að undanteknum
Bandaríkjamarkaðinum.
Allar Coats verksmiSjurnar búa
til hér um bil 93 miljónir mílna af
tvinna á ári, af öllum stærSum og
meS öllum litum. Væri allur
þessi tvinni kominn í eina lengd,
þá næSi hann alla leiS á milli
jarSarinnar og sölarinnar; eSa ef
annar endi hans væri bundinn viS
flugvél, sem flygi hundraS mílur á
klukkustund, þá gæti hún haldiS
áfram aS fljúga í hundraS ár áSur
en þráSurinn væri á enda rakinn.
Glentanar lávarSur (fyrrum
Thomas Coats), sem lézt fyrir
slkömmu, lét eftir sig auSæfi, er
námu 4,643,263 sterlingspunda.
Náttúru-undur.
FróSir menn segja aS ekkert sé
undraverSara en lægni kóngurló-
arinnar. ÞráSurinn, sem vefur
hennar er gerSur úr og sem er eins
og fínasta silki, kemur út um ör-
smáar pípur, sem eru á líkama
hennar. Kongurlóin spinnur marga
þræSi í einu, sem allir tvinnast
saman um lei Sog þeir koma út úr
líkamanum. Þó er þessi tvinn-
aSi þráSur svo smáger aS hundr-
aSfaldur er hann ekki gildari en
mannáhár. Annar endi þráSarins
er festur viS lau'f, kvist, spítu eSa
eitthvaS þesskonar. Stundum
festir kongurlóin sjálf endann, en
stundum lætur hún hann berast
fyrir vindinum þangaS til hann
festist í einhverju sjálfkrafa. Þeg-
ar báSir endar hafa veriS festir,
getur kongurlóin hlaupiS eftir
þræSinum og fest viS hann marga
þverþræSi, sem flestir ganga út
frá miSjunni líkt og geislar. ASr-
ir þræSir eru svo ofnir í hringum
yfir þveíþræSina, oft um tuttugu
hringir.
Kongurlóin vinnur aS kappi aS
vef sínum og hefir hann vanalega
fullgerSan einni klukkustund eftir
aS hún byrjar. Veíurinn er svo
sterkur aS hann þolir bæSi regn
og vind.
T'ongurlóin vefur vef sinn í því
skyni aS veiSa skriSdýr í hann, og
erfiSi hennar er ekki lokiS um leiS
og vefurinn er ofinn. Engin skor-
dýr mundu festast í vefnum, ef þau
gætu gengiS eSa flogiS úr honum.
Þessvegna þekur kongurióin hann
allan meS línikendum vökva, sem
heldur flugum og öSrum skordýr*
um föstum. LímiS er í mörg-
þúsund smádropum, sem þekja
allan vefinn, en þeir eru svo smá-
ir aS þeir verSa ekki séSir meS
berum augum.
SkoSanir Andrew Camegies á
atsSnum og notkun hans.
“HvíiS mundi verSa úr mann-
kyninu, ef fátæktinni væri útrýmt
úr heiminum? Allar framfarir
mundu hætta. Mikilmenni mundu
hætta aS koma fram á sjónarsviS"
iS og mannkyniS mundi sökkva
niSur í menningarleysi hálfviltra
þjóSa.
AuSurinn gerir menn hamingju-
sama aSeins aS svo miklu leyti,
sem hann gerir þeim mögulegt aS
auka hamingju annara.
ÞaS er sjaldgæft aS finna
miljónaeigendur, sem geta hlegiS.
Engir menn eru eins hamingju-
snauSir á elliárunum og þeir, sem
hafa gert auSinn aS guSi sínum.
Vér ættum aS minnast þessara
orSa Garfields forseta: “Sá bezti
arfur, sem nokkur ungur maSur
getur ifengiS, er þaS aS vera fædd-
ur fátækur”.
Sú sorglegasta sjón, sem eg sé,
er þaS aS sjá gamlan mann eySa
síSustu árum æfi sinnar í þaS aS
safna peningum.”