Syrpa - 01.10.1919, Blaðsíða 58

124
S Y R P A
Ólafsson stofnatSi nýbýli í Víðidal,
sem er fjalldalur upp af Lóni, milli
Hofsjökuls að austan og Kollu-
múla að vestan; hann er 2—3 míl-
ur alls.
1 Ferðabók Þorvaldar Thorodd-
sens, öðru bindit bls. 78, kemst
höfundurinn svo að orði: “Þótt
beitarland í dal þessum sé svo á-
gætt, þá er þó eigi gott að búa þar
fyrir snjóþyngslum á vetrum, og
eins af því, að aðflutningar eru
þar nær með öllu bannaðir, vegna
jökla og öræfa er að dalnum
liggja. svo að illfært er að komast
þangað með áburðarhesta. Mað-
ur nokkur, að nafni Stefán Ólafs-
son, er þótti fremur ódæll, gjörð-
ist nokkurskonar útilegumaður^ og
settist að í dalnum 1 840, og bygði
sér kofa þá, sem rústirnar sjást enn
af; hann var þar þó ekki lengi, að-
eins skamma stund. Þorsteinn
nokkur Hinriksson flutti sig þá í
kofana, með konu, 2 ungbörnum
og einni stálpaðri telpu. Gerði
hann þetta í forboði Stefánst og er
mælt að Stefán hafi hótast við
hann og sagt, að ei mundi löng
verða vera hans í dalnum. Fyrsta
veturinn, sem Þorsteinn bjó þar,
tók af bæinn í snjóflóði. Það
var á þrettánda í jólum. Var
Þorsteinn að lesa húslestur, og
fórst þar með tveim börnunum, en
konan komst af, þó viðbeinsbrot-
in, og unglingsstúlkan. Komust
þær undan röftum í eldhús, er
minna hafði laskast, og li'fðu þar í
5 eða 6 vikur. Síðan urðu þær
að leggja til bygða sökum vista-
skortst þótt eigi væri það árenni-
legt. Þær gengu upp Víðidal og
upp á Öræfi; viltust, urðu að grafa
sig í snjó, og komust loks eftir 3
dægur við illan leik, aðframkomn-
ar, að Hvannavöllum í Geithella"
dal.
Stúlkan, sem var rheð ekkju
Þorstein Hinrikssonar í þessum
hrakningum^ hét Guðný Sigurðar-
dóttir; hún giftist seinna manni, er
Eiríkur hét; þau bjuggu á Beru-
fjarðarströndinni, eg held á Karls-
stöðum. Guðný var gjörfugleg
og góð kona. Kringum 1880
flutti hún á Seyðisfjörð, og var þá
ekkja; með henni var sonur henn-
ar, Sigurður Eiríksson, unglingur
að aldri. Þá kom einnig Ingi-
björg dóttir hennar, gift Stein-
grími Sigurðarsyni, Steingrímsson-
ar. Þetta fólk bygði sér hús fyrir
ofan ölduna, og kallaði á Grund.
Það hús tók af, ásamt 1 4 öðrum í-
búðarhúsum, í hinu voðalega snjó-
flóði á öskudaginn, 18. febrúar
1885. Hjónin Steingrímur og
Ingibjörg, og Guðný móðir henn-
ar, voru í tölu hinna 24 mannat
sem lífið létu í því stórkostlega til-
felli. Sigurður Eiríksson komst
lífs úr fHðinu; hann var greindur
vel og hpurmenni, og vel þokkað-
ur eins og móðir hans. Hann
giftist í Seyðisfirði ogbygði sér bæ
fyrir utan Brimnes, og kallaði að
“Brimbergi”. Var hann þar
mörg ár, en nú (1915) kvað
hann vera fluttur í Mjóafjörð.
Með Stefáni Ólafssyni fluttist
unglingspiltur í Víðidal; hann dó