Syrpa - 01.10.1919, Blaðsíða 53

S Y R P A
1 19
unum, atS loka hurSinni á eftir sér. Allur hópurinn stó<S og ham-
aðist á hurSinni, en komst ekki út.
Þegar Frank kom út úr hlöcSunni, fann hann hesta leitar-
mannanna 'bundna viS girSingu í röS. Hann skar hvern tauminn
á fætur öðrum, stökk á 'bak síSasta hestinum og sigaSi og hóaSi,
þangaS til hestarnir þutu, eins og þeir væru óSir, á undan honum
niSur eftir veginum.
“Nú þyrfti eg aS finna Jesse og félagana,” sagSi hann viS
sjálfan sig, þegar hann var kominn svo langt írá aS ’hann heyrSi
ekki lengur köllin og blótiS í leitarmönnunum.
"Stattu kyr! Hpp meS hendurnar!” kallaSi rödd, sem hann
þekti ve'l, rétt fyrir framan hann.
“Jesse! Sem eg er lifandi, þá er þaS Jesse!” sagSi Frank
og slengdi sér til hliSar á hestinum, aS siS Indíána, til þess aS
forSast kúlu, sem gæti komiS.
“Þú, Frank!” kalIaSi stigamannaforinginn um leiS og hann
kom fram úr skógarrunna. “KomiS þiSt piltar, og fáiS ykkur
hesta." Og um leiS og hann slepti orSinu, voru þeir allir þrír
komnir á hestbak og riSu eins hart og þeir gátu komist frá leitar-
mönnunum.
Meira.