Syrpa - 01.10.1919, Qupperneq 35

S Y R P A
101
“Eg veit þaS ekki," sagcSi Cormigan og stundi þungan, “en
drottinn veit þaS.”
“AutSvitaS veit hann þaS,” sagSi gamla konan og það var
gucSræknishreimur í hinni veiku rödd hertnar; "hann veit aS eg vil
ekki fyrirfara mér. fyrst eg er svo giftudijúgt aS ná í þig — hann
veit aS eg mun una bezt hjá þér."
Cormigan hristi höfuSiS, lét aftur vagnhurSina, settist í vagn-
stjórasætiS, tók í taumana á hestunum og hélt af staS. AS fám
mínútum liSnum var hann kominn aS marghýsinu Tipperary, og
nam staSar rétt fyrir framan aSaldyrnar. — Hann gekk undireins
inn í húsiS og fann umsjónarmann hússins, sem bjó í herberginut
sem næst var aSaldyrunum.
“Eg flutti hingaS kistu,” sagSi Cormigan.
Nú, komdu þá meS hana inn,” sagSi umsjónarmaSurinn.
“Mig langar til aS biSja þig aS halda undir annan endann,”
sagSi Cormigan.
“Er hún þung?”
“Hún er ekki þung,” sagSi Cormigan, “en mig langar til aS
þú sért viSstaddur þegar eg skila henni.”
“Hver á aS taka á móti kistunni?”
“Kona, sem býr í herberginu nr. 10 á fjórSa lofti í þessu
húsi,” sagSi Cormigan.
“Þú hefir tekiS skakt eftirt eins og ykkur ökumönnunum
hættir svo oft viS,” sagSi umsjónarmaSurinn.
“Er þetta þá ekki marghýsiS Tipperary?” sagSi Cormigan.
“AuSvitaS er þaS hiS alkunna stórhýsi og marghýsi, sem
nefnt hefir veriS Tipperary í mejra en hálfa öld.”
“En eg var beSinn aS flytia kistuna til stórhýsisins Tipper
ary,” sagSi Cormigan.
“Því trúi eg mikiS vel,” sagSi umsjónarmaSurinn regingsíega,
“en samt hefirSu tekiS ramskakt eftirt eins og ykkur er jafnan svo
undur gjarnt til.”
“Hefi eg tekiS ramskakt eftir?” sagSi Cormigan hógværlega.
“Hvernig á eg aS skilja þaS? ESa eru hér ekki fjögur loft í
húsinu?”
“Ef þú hefir haft augun opin, þegar þú komst aS húsinu,”
sagSi umsjónarmaSurinn meS fyrirlitningarsvip, þá gaztu vel séS
aS þaS eru ekki einu sinni fjögur loft í húsinu, heldur miklu frem-
ur fimm. — Nei, þaS var ekki loftiS áhrærandi, sem eg átti viS,
þegar eg tók þaS fram, aS þú hefSir tekiS skakt eftir — já, ram-
skakt.”