Syrpa - 01.10.1919, Síða 38

104
S Y R P A
Cormigan sagcSi nú ekki orcS, en hristi bara höfucSicS. Hann
stökk upp í vagnstjórasætið og ók af stað á ný. Hálfri stundu
sícSar var hann kominn yfir að lögreglustöðvunum. Hann gekk
þar inn tafarlaust, og hitti að máli einn undirforingja lögregluliðs-
ins, sem var frændi konu hans. Sagði Cormigan honum nú alla
söguna, eins og hún hafði gengið til frá því fyrst, að sjómennirnir
höfðu komið til hans, og Iþangað til hann ók heim að lögreglu-
stöðvunum; og bað hann undirforingjann að taka nú við kistunni
og gömlu konunni. — Undirforinginn tók máli hans vel, og gekk
með honum út að vagninum og hafði ljósker í hendinni; opnaði
hann undireins dyrnar á vagninum og leit inn.
“Já, já,” sagði gamla konan, Jjegar hún leit framan í undir-
foringja lögregluliðsins, “eg sé þá, að við erum komin á þennan
herragarð.”
“Þér er betra að koma út úr vagninum,” sagði undirforing-
inn; “þér er orðið kalt."
“Það fer svo sem nógu vel um mig hérna, ljúfurinn minn
bezti,” sagði gamla konan? “og eg mun trássast við að fara út úr
þessum vagni, þangað til við erum komin heim til hans elskhuga
míns, sem stendur þarna.”
“Það tjáir ekki að malda í móinn, móðir góð,” sagði undir-
foringinn; “þú verður að koma með mér, og eg skal láta fjdgja
þér heim til fólksins þíns.”
“Eg skal segja þér nokkuð, Ijúfurinn minn sæti,” sagði gamla
konan og var að reyna að vera bh'ð í máli; “eg skal segja þér
það, að élsku vinurinn minn sem stendur hjá þér, hefir svo gott
sem lofað því, að láta konuna sína skera úr því, hvort eg skuli
verða heimilisföst f húsi hans eða ekki; og eg hefi lofað því, að
hlýta úrskurði hennar. Og þess vegna krefst eg þess, að mega
sitja í þessum vágni, þangað til hún hefir kveðið upp dóm í þessu
vandamáli.”
“Er nokkurt vit í þessu?” sagði undirforinginn við Cormigan.
“Eg veit það ekki,” sagði Cormigan vandræðalegur, “en eg
man nú að hún mintist á þetta þegar við fórum frá Tipperary
marghýsinu. En þú getur þess nærri^ hvað konan mín mundi
segja, ef eg kæmi með þessa ókunnugu, geggjuðu, gömlu konu
heim í húsið til hennar í kvöld — sérstaklega þetta kvöld, sem
er giftingarafmælið mitt og hennar."
“En gæti eg ekki verið afmælisgjöf ? " hrópaði gamla konan
og var óttalgea skrækróma.
Framh.