Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Side 11

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Ö9
Braskarinn.
Eftir Robert Barr.
IX.
John Steele sat við eilt af litlu kringlóttu
borðunum í Oermania-ka^fihúsinu og stóð stór
steinkrukka full af dökkleitu Muncheneröli fyrir
framan hann. Steele be;ð eftir einum vina
sinna og hafði hallað stólnum gegnt sjer upp
að borðinu, svo að enginn tæki sjer þar sæti.
Hann var nýbúinn að skrifa svarskeyti við
skeyti, er hann hafði fengið frá Ameríku og
lá það á borðinu fyrir framan hatrn.
Ungur maður braust í gegnum þrengslin og
tóbaksreyk nn inn að tóma stólnum og seltist.
»Jeg kem eins og venjulega heldur seint,
Stcele,« sagði hann. »En það er eitt af fiíð-
indum þeim, sem jeg hefi. Jeg ætla þess
vegna ekki að biðja þig afsökunar, en drekka
eina kollu af öli, fyrst jeg er kominn.*
»R.ið væti lítið í það varið, að vera ræðis-
maður Bandaríkjanna í Neapel, ef maður mætli
e:gi gera eins og gott þætti. Embættið er víst
ekki svo vel borgað, að maður megi eigi fá
skaðann bættan á öðru.«
Steele rjetti vini sínum skeyti fiá New-York,
er hann hafði mótíekið daginn áður. Ræðis-
maðurinn hnyklaði biýrnar yf r ensk-ítölsku
þeirri, er á skeytinu var, en komst þó loks
fram úr því.
»John Steele, Neapel.
Eígið þjer enn hlulabrjef n í No thern
Pí.cfic? Sje svo, þá sendið mjer skeyti og
umtoð til að staifa. Gerið það strax B jefin
standa geyp hátt sem stendur, en hrun er í
vændum. Komið sjáifir hingað eins fljótt og
þjer getið. Pjer getið orðið auðugur maður,
verði b^jefin seld strax «
»Hver er Manson ?« spurði ræðismaðurinn.
»Manson var húsbóndi m'nn við Manatean
M dland-brautina, áður en hann fór til New-
York. Jeg fjekk stöðu hans, þegar hann fór.
Við mistum báðir hartnær aleigu okkar, þegar
Rockervelt skelfingin dundi yfir fyrir nokkrum
árum. Jeg fór til Evrópu fyrir þær sakir, en
Manson er enn í New York.«
»Hvers vegna farið þjer þá eigi vestur yfir,
til þess að tala við hann?«
»Sinnast að segja er það vegna þe;s, að
mjer er lilið um Bandaríkin gefið og ætla að
bíða þar til jeg fæ að vita, hvernig gengur með
hlutabrjefin. Lesið svar milt við skeytinu.«
Og hann rjetti vini sínum svar það, er hann
hafði nýtega skrifað:
»Hlutabr jefin í Broadway Safe Deposit
Vaults. Hólf 907. Sendi fyrir 10 dögum lykla
og umboð. Oerið yðar besta og svo skiftum
við til helminga. Síeele.«
»Jeg var einmitt að hugsa um, hvar jeg
hefði sjeð nafn Mansons fyr,« sagði ræðis-
maðurinn. »Voiu plögg þau, sem þjer skrif-
uðuð und r á skr f.-tofu minni fyrir einni viku
eða tveimur, skjöl þau, er þjer d'-epið á í
skeytinu?*
»Já.«
»Pað var skrít ð. Pjer send ð skjölin 10
dögum áður en krafið var um þau.«
»Einmitt. Hlutabrjef þessi höfðu legið árum
saman í Safe Deposit Vaults. Manson hafði
aldrei minst á þau í brjefum sínum og jeg
eigi heldur, en alt í einu ákvað jeg að selja
þau.«
»En þetta kemur mönnum næstum til að
trúa, að e tthvað sje til í þessum kenningum
um hugskeyti eða hvað það er kallað.«
»Jeg held að ástæðurnar sjeu mikið hvers-
dagslegri. Fyiir hálfum mánuði skýiðuð þjer
mjer frá því, að hlutabrjefin íb orthern Pacif c
hefðu st'gið geypilega í verði. Jeg mintst
þess þá, að jeg átti nokkur þeirra geymd í
hólfi nr. 907. Jeg hafði ekkeit með þau að
12