Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Síða 13

NÝJAK KVÖLDVÓKUR.
91
þarf í aðrar átt'r, en býst við að sjá yður á
morgun á skrifstofu minni.«
>Farið eigi, S ohes. Við óberstinn höfum
engin Iaunungarmál að ræða,« svaraði vinur
hans, en óberstinn þagði eins og hann væri
að hugsa um, að það væri ekki allskostar rjett,
sem Steele sagði.
Ræðismaðurinn v ldi þrátt fyrir það fara og
það Ijetti yfir óberstanuin, þegar hann sá hann
hverfa.
-Já, drengur minn,» hjelt óberstinn áfram í
blíðum ávítandi róm. »Mjer fanst þjer fara
illa með vini yðar og að þjer draga þessar
röngu ályktanir alt of fljótt. Jeg mundi með
mestu ánægju hafa látið yður fá peningana, ef
jeg eigi hefði verið viss um, að þeir mundu
fara sömu leið og aðrir fjármunir yðar.«
*Pað getur vel verið, að mjer hafi skjátlast,
óbersti, jeg hefi ætíð verið fljótfær, og hafi jeg
í þetta skifti gert yður rangt t'l, bið jeg yður
afsökunar.*
»Mig tók það sárt — mig tók það sárt,«
tautaði óberstinn, »en hefði það aðeins snert
mig einan, hefði jeg aldrei sagt neitt. Jeg er
tnaður gamall og vanur flestu, sem mætt getur
á lífsleiðinni. Pað væri ýkjur, ef jeg segði,
að jeg hefði lengi sjeð eftir yður. En jeg
fann míg n.óðgaðan, þótt jeg eigi hefði á það
minst, hefði það eigi snert þriðja mann.«
»Ef það hefði eigi snert þriðja mann? Jeg
skil yður ekki. Hvað eigið þjer við?«
»Hreinski!nis!ega sagt, þá fanst mjer að þjer
fara illa með Sadie frænku mína.«
»F’jer gerið mig undrandi, óbersfi. Jeg hefi
aldrei farið illa með nokkurn kvenmann.«
»Jeg hefi ætíð verið starfsamur maður,«
sagði óberstinn alvarlegri en áður, og jeg verð
að viðurker.na, að margt skeði í húsum mín-
um, sem jeg vissi ekkeit um. Fyrstu mánuð-
ina voruð þjer tíður ge-tur hjá okkur.«
»Og hvað svo?«
»Hvað svo? Að frænka mín lagðist á hugi
við yður, en jeg komst eigi að því fyr en
þjer vpruð farinn,*
»Þjer hafið a'gerlega á röngu að standa,
óbersti.«
»Haldið þjer því fram, að milli ykkar hafi
aðeins verið um almenna vináttu að ræða.«
»Jeg segi ekkert um það. Retta er eigi
það mál, sem tveir karlmenn geta rætt, en
fyrst þjer hafið vakið máls á þessu, skal jeg
segja yður það, sem þjer sennilega vissuð áður,
að í síðasta sinni, sem jeg fann bróðurdóttur
yðar, var það heima hjá yður. Hún tók mjög
kuldalega á móti mjer og skildist við mig án
þess að á henni sæi nokkra geðshræringu.
Blátt áfram sagt, hr. óbersti, virtist bróðurdóttir
yðar bera sömu tilfinningar í brjósti gagnvart
mjer sem þjer. Jeg var fjárhagslega eyðilagður
maður, og þá vitanlega gagnslaus bæði fyrir
yður og hana.«
Oberstinn gamli spenti greipar framan á
ístrunni og andvarpaði.
»V ssi ungfrú Bech, að þjer ætluðuð að
tala um þetta við mig?«
»Nei, hún veit ekkert um þetfa og jeg efast
um, að hún mundi þakka mjer nokkuð, þótt
hún kæmist að því, þar sem hún er stórlát
stúlka. Jeg held hún hafi ekki vitað, að þjer
voruð í Neapel, fyr en hún heyrði mig spyrja
ræðismanninn um heimilisfang yðar Pegar
jeg gekk á hanr, virtist hann bíða þess með
eftirvæntingu, að heyra svar hans, en hún
sagði ekkert fyr en við vorum komin út.«
»Hvað sagði hún þá, þegar út kom?« spurði
Steele.
»Ó, hún vildi fá að vita, hvað jeg vildi
yður og jeg sagði henni, að það væri viðskiíta-
málefni. Hún viitist ekki ánægð með þessar
upplýsingsr, og gekk á mig og þá sagði jeg
henni um þessi hlutatrréf í No'thern Ptdfic,
sein þjer einu smni buðuð að selja mjer og
sagði að jeg gæti selt þau geypiverði, ef þjer
ættuð þau enn. Sadie þekkir ekkert til kaup-
hallarviðskifta, svo að þessi útskýring virtist
mjög sennileg. Ank þ?ss er það satt, að jeg
vil gjarnan kaupa af yður þessi hlutabrjef, ef
yður mætti þóknast að hverfa frá skýjum him-
jns og niður á jarðríki.®
12*