Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 20

98
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
»Wheat Belt« að besta gagni, enda þótt bænd-
urnir hugsuðu eigi um það, þegar þeir sam-
þyktu þau. »Wheat Belt« brautin liggur ein-
mitt frá austri tii vesturs, svo að hún gat eng-
an hnekkir beðið af lagaákvæðunum, sem
eigi einasta hindruðu samkepni við bænda-
brautina, heldur þó jafnframt við »Wheat Belt«
brautina í nefndu hjeraði.«
»Áfram,« mælti Steele með tindrandi aug-
um. »Petta gefur mjer ástæðu til margvíslegra
hugleiðinga. Uvað skeði svo?«
»Ó! Pað skeði mesta ógæfa. Þrátt fyrir
lagaverndunina og ríkisslyrkinn, reyndist braut-
in algert axarskaft og rúði alla, sem í henni
áttu. Bændurnir skutu saman 100Ö0 dollurum,
en þessi upphæð og ríkissfyrkurinn fór í bygg-
ingu á fyrstu 20 míiunum og til innkaupa á
nauðsynlegum áhöldum. Brautin varð aldrei
bygð til Jamestown. Menn vonuðu, að »Wheat
Belt« brautin mundi hjálpa og kaupa hina
ófullgerðu braut, én um slikt var eigi að ræða.
Hún hefir aldrei borgað nokkutn arð, og menn
þykjast góðir, þegar hún greiðir rekstutskostn-
að og aðgerðir. Hlutabrjefin má nú fá fyrir
5°/o af nafnverði.«
»Hversu mörg hlutabrjef eigið þjer, ungfrú
Slocum?«
»Jeg á 1000 hlutabrjef, og faðir minn sagði,
að jeg skyldi ekki farga þeim, því að hann
væri viss um, að þau ættu eltir að komast í
hátt verð.«
Nokkur augnablik var grafarkyrð í klefanum,
og þegar unga stúlkan leit á samferðamanninn,
sá hún, að hann starði á hana tindrandi aug-
um, svo að hún fór hjá sjer. Hún roðnaði
og fór að horfa út um gluggann á hínar þektu
slóðir, sem þau óku í gegnum. Ungi rnað-
urinn mundi hafa orðið harla undrandi, hefði
hann getað lesið hugsanir ungu stúlkunnar. —
Hún sagði sem sje við sjálfa sig:
»Jeg er orðin dauðuppgefinn á þessu leiðin-
lega þorpi, seni jeg á heima í, og nú býðst
loks fækifæri til að sleppa hjeðan. Jeg get
sjeð á honum, að honum líst á mig. Hann
skal vera hinn ungi Moses, sem færir mig inn
í fyrirheilna landið. Við þessa heppilegu sam-
fundi get jeg komist til borgarinnar, ef jeg
held vel á.«
Hún hefði orðið enn meira undrandi, ef hún
hefði vitað, hvað ungi maðurinn hugsaði um.
Augu hans gneistuðu eigi vegna hennar, eins
og hún hjelt. Enda þótt svo liti út, sem hann
horfði á hana, var hann raunverulega næstum
óafvitandi um nærveru hennar, hann sá nefni-
lega fyrir sjer öll austurfylkin eins og á landa-
brjefi. Pað vald, sem hafði veitt honum mátt
til að stöðva hraðlestina við Slocum-stöðina,
hafði gefið stöðvarstjóranum bendingu um að-
stöðu Steele í jarnbrautarheiminum, þótt unga
stúlkan gæti ekkert af því ráðið. Það var eitt
af mörgu, sem snerti viðskifti hans, að þekkja
vel inn á flutningaskilyrði með járnbrautum í
norð-ve=tur-fylkjunum og það krafðist þekking-
ar á því, hvað skeði í austur fylkjunum. Hann
vissi, að Rockervelt fjelagið hafði ákveðið, að
gera eitthvað á þessum slóðum og að hin
nýja braut þess yrði að liggja um þessr slóðír,
þrátt fyrir alla mótspyrnu »Wheat Belt« fjelagsins.
Sá, sem átti hina gjaldþrota bændabraut,
hafði rjeltinn í sínum höndum til að byggja
brautir í ríkinu á 120 fermílna svæði. Pað
virtist alveg óhugsandi, að Rockervelt, þ.essi
Napoleon í járnbrautarheiminum, væri óvitandi
um þessa hindrun á veginum. Rockervelt var
vanur að kaupa löggjafarvaldið og brjóta alla
móttstöðu á bak aftur; samt sem áður borgaði
hann aldrei fje að óþöifu og það tnundi veia
mikið ódýrara að kaupa bændabrautina og
tryggja sjer þannig rjettindi hennar og einka-
leyfi, en að kaupa lög, sem næmu rjettindin
úr gildi. Á þessu augnabliki ákvað Steele að
bjóða sigurherranum byrginn. Ef Napoleon
ákvæði að berjast, vissi Steele um leikslokin.
Nafn hans mundi hverfa úr tölu ungra manna
í Chicago, sem taldir væru efnilegir, og hann
mundi verða að byrja að nýju. Á hinn bóg-
inn vissi hann, að Napoleon leit Kyrrahafs-
slröndma girndaraugum og að hann eyddi aldrei
tímanum í baráttu, ef sæmileg fjárupphæð gat
fengið mótstöðumanninn til að hætta baráttunni.