Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 22

100
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
tímann of mikið, því að ki. 3 fer jeg aftur
með lestinni til Slocum.<
Steele tók nauðalítið eftir húsum þeim, sem
lögmaðurinn sýndi honum, og Hazlett tók fljótt
eftir því, að Steele hlustaði ekki á útskýringar
hans.
»Eruð þjer nokkuð kunnugur bændabraut-
inni ?< spurði Steele alt í einu í miðri ræðu,
sem Hazlett var að halda til að sannfæra hann
um, að það væri betra að selja ekki strax.
»Já, hana þekki jeg vel,< sagði lögmaðurinn.
»Jeg hefi verið lögfræðislegur ráðunautur fjelags-
ins frá stofnun þess.<
»Er til listi yfir hluthafana?<
»Já, að nokkru leyti, en margt af hlutabrjef-
unum hefir skift um eigendur, án þess að jeg
viti.<
»Mjer hefir verið sagt í dag, að hægt sje
að kaupa hlutabrjefin fyrir 5°/o af nafnverði.
Er það satt?<
»Mörg hlutabrjefin hafa verið seld fyrir það
vérð; sum fyrir minna, sum fyrir hærra verð.<
»Hvað eru hlutabrjefin mörg alls?<
»Hundrað þúsund.<
»Er hægt að fá keypt fimtíu þúsund og
nokkur hundruð ?«
»Langar yður að ná tökum yfir brautinni?
Já, jeg held að það sje hægt, ef hægt og
gætilega er að farið. Nokkrir bændur í fjar-
Iiggjandi hjeruðum vilja ekki selja, af þvf að
þeir halda að verðið hækki, sem auðvitað ekki
verður, Samt sem áður held jeg, að það sje
ekki miklum örðugleikum bundið, að fá 50,000
hlutabrjef.*
»Hvað kostar það mikið fje?«
»Eitthvað milli þrjú og fjögur þúsund doll-
ara, það er að segja, ef gætilega er að farið,
þvf að yrði það hljóðbært, að einhver vildi
kaupa, mundi verðið hækka.«
»Gott, jeg þekki mann, sem getur komið
þessu í kring nógu gætilega, og hann heitir
Hazlett. Jeg set 5000 dollara til yðar umráða
hjer í bankann og svo treysti jeg því, að þjer
útvegið mjer að minsta kosti eitt hlutabrjef
yfir 50,000, enda þótt best væri, að þjer næð-
uð einu þúsundi yfir. Ef þjer svo sendið mjer
hlutabrjefin til Chicago skal jeg sjá um hitt.«
»Gott, hr. Steele, jeg skal gera hvað jeg get.«
»Við skulum ganga nú þegar til skrifstofu
yðar, Hazlett, og jeg gef yður ávísunina ; það
er best, að eyða ekki tímanum að óþörfu.«
Regar Steele var kominn til Chxigo, komu
í fyrstu stórir bögglar íf hlutabrjefum í bænda-
brautinni lil hans, sem hann skrifaði upp og
Ijet í peningaskap sinn. Seinna urðu sending-
arnar minni og minni, en þar sem heildarupp-
hæðin hafði þegar náð 49,630, var Steele ekki
órólegur fyr en hann fjekk eftirfarandi brjef
frá Hazlett:
Kæri hr. Steele!
Fyrir hjer um bil hálfum mánuði síðan
fjekk jeg grun um, að einhver annar keypti
hlutabrjef í bændabrautinni. Margoft hitti
jeg menn, sem voru nýbúnir að selja, en
þeir vissu ekki hverjum, og fyrir nokkrum
dögum kom ungur maður til mín og spurði,
hvort jeg vildi selja hlutabrjef. Jeg sagði
honum, að jeg ætti engin hlutabrjef, og með
því að láta sem jeg hefði engan áhuga fyrir
málinu, komst jeg að þvf, að kaupandinn var
maður, sem hjet T. Acton Blair í Warming-
ton. Hefir hann sennilega sendimenn sína
víðsvegar um landið til að reyna að fá keypt
hlutabrjefin. Jeg ætlaði að síma yður þetta,
hefði síminn verið í lagi, en dró það vegna
þess, að jeg hjelt að jeg kæmist fram úr
því. Ung kenslukona hjer í bænum, ungfrú
Dorothy Slocum, hefir 1000 hlutabrjef, sem
jeg taldi mjer nokkurnveginn vís fyrir sæmi-
legt verð. Jeg bauð í fyrstu 10 cent og
og loks einn dollar. Hærra þorði jeg ekki
að fara, nema með yðar leyfi. Mjer til
mikillar undrunar hefir hún tilkynt mjer í
dag, að sjer hafi verið boðið 10 dollarar
fyrir hlutabrjefin. Jeg fjekk hana til að lofa
mjer því, að hún skyldi ekki selja fyr en
eltir viku. Hún simaði Blair þe'ta og hefir
fengið það svar, að hann sje á leiðinni til
að tala við hana. Jeg heyrði á ungfrú