Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 43

NÝJAR KVÓLDVÖKUR.
leikið og hann hverfur af vettvangi. Allir munu
snúa sjer að John Steele. Alt, sem hann á, er
í sAmalgameret sápu«-banka og mál hans í
hðndum málafærslumanna »AmaIgameret sápu.«
Hvert málið mun reka annað, baráttan verður
löng, en að lokum kemur »Amalgameret sápa«
og hirðir dreggjarnar. Fjelagið á verðmætar
stóréignir, dreifðar í vesturríkjunum innan um
sykurrófnalöndin, það tilkynnir eign sína og
endureisn fjelagsins og alt gengur ágætlega,
en John Steele er fjeflettur. Regar jeg heyrði
það um daginn, að hr. Nicholson væri viðrið-
inn fjelagið, varð mjer eins innanbrjósts og
manni, sem farið hefir inn í helli og mætir
óvörum b:rni geysistórum. Maðurinn gefur
sjer eigi tíma til að spyrja björninn, hvað hann
ætlist fyrir, heldur hleypur hann leiðar sinnar.
Jeg hefi farið að dæmi hans. í hveitibaráttunni
veit hr. Nichoison, að jeg græddi nokkrar
miljónir, og siðan hafa ýmsir miljónamæringar
hjer í bænum beðið mig þess, að ef jeg legði
í gróðabrall, að silja eigi einn að því, heldur
leyfa þeim einnig að fá tækifæri 11 að græða,
og því lofaði jeg. Óðar og jeg fjekk að vita,
að N cholson mundi hafa hönd í bagga með
þessu fyrirtæki, sneri jeg mjer til þessara manna,
batt þá þagnarheiti og fullvissaði þá um, að
»Amalgameret sápa« væri frumkvöðull þessa
fyrirtækis og enginn minni maður en sjálfur
Nicholson tæki stjórn fyrirtækisins á hendur.
Herrar mínir, þeir ginu óðar yfir flugunni.
Jeg seldi minn hluta fyrir það, sem hann hafði
kostað mig að viðbættum 50% og jeg fjekk
peningana. Nú ætla jeg að lesa fyrir ykkur
brjef, sem birtist á morgun í CJvcago-blöðunum:
»Fjelagið »Himar sameinuðu sykurrófna-
verksmiðjur«, sem til þessa hefir verið bund-
ið við nafn mitt og sem hefir verið svo
ágætlega stutt með fjárframlögum úr vestur-
fylkjunum eins og sjest af hlutabrjefakaupun-
um, mun hjer eftir standa undir stjórn hinna
ágætu fjármálamanna, sem standa að »Amal-
gameret sápa«. Mjer er sönn ánægja að
geta þess, að það verður nær eingöngu
Chicago fyrirtækin, og nokkrir af bestu mönn-
121
um þessa bæjar hafa keypt minn hluta í því.
Jeg ætla að bæta því við, að hr. Nicholson
er nú í stjórn þess, svo að óþarfi er að
eyða fleiri orðum til að sannfæra alla hlut-
hafa um hina ágætu framtíð, sem fjelagið á
fyrir sjer og hina mörgu kosti, sem af þessu
leiðir, bæði fyrir akuryrkju og iðnað í vestur-
fylkjunum.«
Yðar
John Steele.*
»Og nú, herrar mfnir,« mælti Steele um leið
og hann braut blaðið saman og stakk því í
vasa sinn, »er ekkert annað eftir, en að segja
af mjer sæti niínu í stjórn fjelagsins, þar sem
jeg hefi eigi lengur neinna hagsmuna að gæta
í því sambandi. En áður en jeg sendi form-
lega úrsögn, er mjer ánægja að styðja þær
tillögur, er hr. Nicholson kynni að bera fram.«
»Hr. formaður,« mælti N cholson án þess
að láta sjer bregða í nokkru, »jeg sting upp á
því, að við skiftum hlutabrjefunum.«
»Jeg mæli með því,« sagði Steele um leið
og hann stóð á fætur, hneigði sig fyrir fjelags-
stjórninni og fór út.
XIII.
Sykur er fitandi efni og fjelagið »Hinar sam-
einuðu sykurverksmðjur« uxu og fitnuðu æ
meir og þrifust á^ætlega. Hlutabrjef þeirra
stóðu í háu verði í kauphöllinni og menn þeir,
sem Steele hafði selt brjef sín, voru honum
afskaplega þakklátir fyrir þetla gróðafyrirtæki,
er hann hafði ve'tt þeim. Orðstír hans, að
hann væri ágætur fjármálamaður, óx mikið við
myndun þessa fjelags, þvi að það var alment
haldið, að hann hefði fengið »Amalgameret
sápa« til að leggja í það fje. Menn hjeldu
ranglega, að hinn mikli Peter Berrington og
fjelagar hans hefðu orð.ð svo hrifnir af skarp-
skygni hans í hveitistyrjöldinni, þar sém hann
var mótstöðumaður þeirra, að þeir nú heíðu
viljað vinna með þessari fjármálastjórn í við-
skiftaheiminum. Ekkert orð um dauðastríð það,
sem háð var í fundarsal bankans, hafði kvisast
1Ö