Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Side 62

140
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
hjá Manson í hinni geysistóru byggingu
»Wheat Belt«. Stóra borðið í miðju herberg-
inu var þakið landabrjefum, teknum úr verk-
fræðingadeildinni, og sem almenningur eigi
þekti.
»Nú, Steele,« mælti vinur hans. »Jeg get
boðið yður tækifæri 11 að tvöfalda, þrefalda,
jafnvel fjórfalda höfuðstól yðar.«
»Hvað!« hrópaði Steele vonsvikinn, »og jeg
sem hjelt, að þjer ætluðuð að bjóða mjer að-
stoðarforstjórastöðuna í fjelaginu.«
Manson leit hissa á hann.
»Munduð þjer hafa þegið hana?« spurði
hann.
»Pegið hana? Já, auðvitað. Jeg hjelt að
það væri erindið, þegar jeg símaði frá New-
York.«
»Nú, jæja. Pá er það klappað og klárt.
Mjer datt eigi í hug, að þjer munduð fara í
járnbrautir aftur. Jeg hjett, að maður, sem get-
ur grætt miljónir króna á annan hátt, myndi
eigi láta sjer lynda með að vinna hjer fyrir
10—15 þúsund dollara Iaun.«
»Mjer leiðist að græða miljónir,« mælti Steele.
»Pað er þó ekki meining yðar,« mælti Man-
son með dálitlum ásökunarróm. — »Þjer mein-
ið þó eigi, að þjer eigi viljið ganga í fjelag
við okkur? Jeg skoðaði símskeyti yðar sem
samþykki, og þar sem jeg þannig gat ábyrgst,
að mikill auðmaður bættist við, hefi jeg fengið
aðra menn og áskilið sjálfum mjer hluttöku í
fyrirtækinu.*
»Þar sem miljónir má græða,« mælti Steele
efablandinn, »er ætíð einhver áhætta og jeg
hefi ákveðið, að hætfa mjer ekki framar í
fjárhættubrask.*
»En þetta er ekkert fjárhættubrask, það er
alveg víst og Iiggur mjer í hendi. Pjer getið
tvöfaldað fje yðar og dregið yður út úr 10
dögum síðar en jeg hefi gefið mínar fyrirskip-
anir, og þær skal jeg gefa strax og þjer óskið
þess.«
»Hver er ráðagerð yðar, hr. Manson?«
»Sjáið þjer til, »Wheat Belt« brautin, sem,
eins og þjer vitið, er eitthvert arðvænlegasta
járnbrautarfjelag hjer í landi, hefir ákveðið að
byggja hliðarlínu, 270 mílna langa, til norð-
vesturs, þar til hún nær Wisconsin Pacific-
brautinni. Rauða strykið sýnir, hvar hún á að
liggja. »Wheat Belt« -fjelagið hefir trygt sjer alt
skóglendið beggja megin brautarinnar, en fyrv.
forstjóri og jeg höfum rjett til að kaupa alt
annað land, er brautin liggur í gegnum. Fyrir-
rennari minn sagði upp stöðunni hjer til þess
að geta gefið sig allan við landkaupum, og
það var þess vegna, sem jeg fjekk stöðu hans.
Við getum sem stendur fengið landið keypt
fyrir algengt verð, en óðar og verkið byrjar,
mun það stíga geypilega. Pjer getið treyst
því, að jeg skal standa við orð mín. Ef þjer
verðið með, gef jeg skipun um, að verkið
verði hafið strax og við höfum kaupsamning-
ana í höndum.<
»Hvað hefir yður dottið í hug, að jeg þyrfti
að leggja fram, hr. Manson?«
»Pjer getið víst ekki lagt fram 20 miljónir ?«
♦Tuttugu miljónir! Guð sje oss næstur, jeg
sem verð að reita mig inn að skyrtunni til að
geta útvegað níu.«
»Jeg nefndi hærri upphæðina af þvf að jeg
er viss um, að þjer tvöfaldið framlag yðar
innan mánaðar, og því meir sem þjer leggið
fram, því meir græðið þjer. Pjer sjáið, að
þetta er ekki brask, heldur vissa.«
Steele gekk nokkrar mínútur um gólf með
hendur í vösum og með hnyklaðar brýr. Loks
mælti hann með gömlu ákveðninni íröddinni:
»Gott, hr. Manson, jeg verð með. En fari
það illa, veröið þjer að láta mig hafa aðstoð-
arforstjórastöðuna sem einskonar sárabætur.«
»Hana getið þjer fengið undir eins,« mælti
Manson, »en þetta getur eigi brugðist. Jeg
fullvissa yður um, að alt er í mínum höndum.
Pað er engin hjegómi í þessu. Hin nýja
ákveðna braut verður æ nauðsynlegri, er lengra
líður, og landið sjálft er peninganna virði, þó
að brautin yrði aldiei bygð. Petta er jafntiygt
eins og ríkisskuldabrjef.«
Pað tæki of langan tíma til að segja alla
sögu »Western Land Lyndicate*. Steele hafði