Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 109

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
187
Hann mundi það.
Hjeraðsfógeti nokkur var kominn í heimsókn
til nágranna síns og sátu þeir saman og skegg-
ræddu. Meðal annars barst talið að því, hve
menn gætu verið minnsgóðir.
>Rú getur trúað því, hjeraðsfógeti góður, að
enginn er eins minnisgóður og fjósakarlinn minn,
hann Níels, sem nú er sjöíugur. Et jeg skipa
honurn að gera eitlhvað, sem hann á að fram-
kvæma eftir mánuð á vissum degi og tillekinni
klukkustund, þá er hann hárviss með að muna
það, enda þótt mánuðurinn sje liðinn.«
»Jeg hefði gaman af að reyna minni hans,«
sagði hjeraðsfógetinn og brosti glplnislega.
Svo labbaði hann út í kálgarðinn, þar sem
Níels var, og mælti:
»Rykja þjer góð egg, Níels?«
»Rjer getið bölvað yðar upp á það, að mjer
þykja egg ágæt,« sagði Níels.
Svo fór hjeraðsfógetinn. Hjer um bil 3 vik-
um síðar kom hann aftur, og er hann kom
auga á Níels, læddist hann aftan að honum
og mælti:
»Hvernig viltu að þau sjeu?«
»Helst linsoðin,* mælti Níels rólega um
leið og hann sneri sjer að hjeraðsfógetanum.
Lengi á leiðinni.
Gesfurinn: »Eruð þjer unga stúlkan, sem
jeg bað um matinn?«
Pjónustustúlkan: »Já.«
Gesturinn : »Að hugsa sjer hvað þjer hafið
lítið látið ásjá allan þennan tíma. Hvernig líð-
ur barnabarni yðar ?«
Hættuleg lækningaaðferð.
Læknir nokkur ákvað að gera tilraun á ein-
um sjúklinga sinna, eftir aðferð hins franska
Iæknis Couéi, með sjálfsdáleiðslu. Hann sagði
því við sjúklinginn: »Á hverjum morgni
skuluð þjer segja við sjálfan yður: sMiðjarð-
arhafssólin skín á mig og hún mun bráðlega
lækna mig.«
Viku síðar heimsótti sjúklmgurinn læknirinn
og sagði honum frá sjer numinn af fögnuði,
að sjer fyndist hann nú þegar vera miklu
frískari.
»Rarna getið jrjer nú sjeð,« mælti læknirinn.
>HaIdið svona áfram eina viku enn, og þá
verðið þjer algerlega heiibrigður*.
Rremur dögum seinna kom þjónustuslúlka
sjúklingsins til læknisins og sagði honum grát-
andi, að húsbóndi sinn hefði skyndilega dáið.
»Hvað segið þjer?« hrópaði læknirinn. »Úr
hverju dó hann?«
»SóIstungu, hr. læknir.
»Rað er leiðinlegt að geta ekki reitt sig á
póststjórnina,«
»Hvað ér nú að henni?«
»Jú, i síðustu viku sendi jeg að minsta kosti
100 brjef og voru reikningar i öllum, sem
áttn að greiðast innan viku, og fari það bölv-
að sem jeg hefi fengið einn grænan eyri.«
Hvatning.
Ung hjón, sem voru á brúðkaupsferð, sátu
kvöld nokkurt við sjó og horfðu á sólarlagið,
Konan lagði hönd sína í hönd hans og mælti:
»Segðu mjer nú í einlægni. Leiðist þjer
ekki að vera alt af með mjer einni? Ertu nú
alveg viss um, að þú sjáir ekki eftir að hafa
gifst mjer og saknar þú ekki frjálsræðis þfns?«
»Nei, þú getur verið alveg viss um það.
Ef þú nú t. d. tækir það fyrir, að deyja á
morgun, þá mundi jeg undir eins gifta mig
aítur daginn eftir.«
Dómariim: »Rjer eruð ákærður fyrir að hafa
stolið klukku. — Hvað hafið þjer yður til
málsbótar?«
Sá ákærði: >l<æii herra dómari, — jeg
gekk þar fram hjá, sem klukkan gekk, svo að
mjer fanst það eiga svo vel við, að við geng-
um saman.«
»Sáluhjálparhers«-mey ein stóð eitt kvöld á
götuhorni og útbýlti flugritum og prentuðum
ritningarstöðum. Emn miðann rjetti hún vel
búnum sjómanni, sem var að slæpast þar um-
24*