Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 18

14
En unginn sagði við mömmu sína: »Nú sé
eg, að veröldin er ekki eins slæm og eg hélt:
fyrst. Nú ætla eg að lifa ánægður í henni héð-
an af.« Og hann óx og dafnaði dag frá degir
varð stór hæna og átti marga unga, og sá upp
frá þessu daglega eitthvað gott saman við hið
illa.
Og svo eiga litlu börnin að taka eptir hinu
góða, sem er í heiminum, og gera það sjálf, en
forðast vondu mennina og forðast að taka eptir
þeim það, sem er siðspillanda. Sérhvert barn,
sem er gott og sannsögult, gerir veröldina of-
boðlítið betri og bjartari en hún er.
Eg á engan heiðurskrans skilið.
(Þýtt).
»Komdu með okkur, Súsanna!« sögðu nokkr-
ar litlar stúlkur við stallsystur sína. »Við ætl-
um að fara inn í skóg að skemmta okkur«.
»Mig langar að fara með ykkur,« sagði Sús-
anna og stundi. »En eg get ekki lokið við
það, sem hún amma mín setti mér fyrir að
gera«.
»Það hlýtur að vera mjög leiðinlegt,* sögðu
þær, «að sitja heima og vinna i fritímunum.*
»Amma þín, Súsanna! er of vinnuhörð,« sagði
ein þeirra -og hristi höfuðið.
Súsanna heyrði, hvað hún sagði, laut niður
að verki sínu, þerrði af sér nokkur tár og fór