Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 33

29
inn, »því að það eru orðnir of margir um að
veiða mýs; það væri betra fyrir þig að velja
einhvern annan lifsveg, því að mýsnar eru
einlægt að fækka í heiminum, og eg hefi ekk-
ert haft að éta i allan dag, þangað til að eg
veiddi mjer núna litla og magra mús til kvöld-
matar«.
Við þessa fregn varð litla kisa hrygg og
gekk inn í heyhlöðuna, og þar hitti hún nátt-
uglu, sem sat þar upp á efsta bjálkanum.
»Komdu sæl, frændkona góð! Hvernig líður
þjer?« sagði hún við litlu kisu.
Kisa mælti: »Mér líður ekkert vel. Eg verð
að veiða mér mýs til viðurværis, og mér hefir
verið sagt, að það séu ekki nema örfáar mýs
til í öllum heiminum og margir þurfi að lifa af
þeim«.
»Það er alveg satt!« sagði uglan. »Eg hefi
setið hérna í allt kvöld, og ekki heyrt svo
mikið sem hrært við einu hálmstrái«.
Þá gekk litla kisa heim til mörnmu sinn-
ar og sagði henni, hvernig sér liefði gengið
ferðalagið.
»Þú skalt þó ekki fara svöng að sofa«,
sagði mamma hennar, þegar hún hafði sagt
henni söguna.
»A meðan þú vart í burtu, veiddi eg ofur-
litla mús lranda þér. Eg hugsaði, að það
mundi fara fyrir þér eins og fór«.