Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 35

81
veit ekki, hvað eg á að taka fyrir. Eg heíi
ekki lært neitt annað en að veiða mýs, og það
eru svo margir, sem lifa af því, að það verð-
ur ekkert eptir lianda mór. Það var óhyggi-
legt af henni mömmu minni að kenna mér ekk-
ert annað. Eg dey af hungri«.
En á meðan hún var að velta þessu fyr-
ir sér, kom ofboðlítil mús út úr holu sinni,.
til þess að sleikja daggardropana, og liljóp þá
aptur skelkuð til holunnar sinnar. I einu vet-
fangi greip litla kisa hana með klónum og át
hana undir eins upp. Gekk hún því lengra,
glaðari i geði. Þá hljóp önnur mús fram hjá
henni. Hún tók hana undir eins og át. Og
nú gekk litla kisa södd og glöð heim til mömmu
sinnar.
Eptir þetta fór litla kisa á hverjum degi að
veiða sér mýs. Hún veiddi ekki æíinlega jafn-
margar, en þó jafnan nógu margar til þess að
lifa af. Þegar hún varð stór, kenndi hún svo.
ungunum sínum að veiða mýs.
Þá eramman hafði lokið sögunni, klöppuðu litlu
börnin í lófann og sögðu: «Guð sá fyrir kisu
litlu, svo sem hann fæðir fugla himins og dýr
nierkurinnar«. En stóru börnin sögðu: »Þetta,
er víst uppáhalds-sagan hennar ömmu, því að
tárin koma ætíð fram i augun á henni, er hún
segir hana*.
Hugsa vel um, hvað þú tekur þér fyrir