Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 46

42
»Veit móðir ykkar afþessu ferðalagi?« spurði
hann.
»Nei. Hún sagði okkur að fara að hátta. En
við gátum ekki fengið það af okkur, fyrr en
faðir okkar kæmi heim, og þá fórum við að
leita að honum*.
»Hann er hér!«
»Er hann?» sögðu þær ogþærurðuglaðariíbragði.
»Jú. Hann er þarna sofandi, en eg skal
vekja hann fyrir ykkur«.
Maðurinn svaf fast og var ilit að vekja
hann. En þegar hann vaknaði, höfðu dætur
hans tekið í liöndina á honum, og hann lofaði
þeim að leiða sig heirn.
Þar voru nokkrir menn inni og horfðu á
þetta. Einn þeirra sagði: »Guð blessi þessi
börn og geíi þeim hófsaman föður«. »Þær eru
góðu englarnir hans«, sagði annar. »En eg er
hræddur um, að þessir englar séu ekki nógu
sterkir, til að leiða hann á þann veg, sem hann
hefir yfirgefið. En guð getur enn snúið lijarta
hans, og gefið börnunum gott lieimili«.
Kvöldið eptir kom faðir þeirra heim ódrukk-
inn, ogþegar þau höfðu tekið kvöldverð, stóðu
litlu stúlkurnar sín við hvora hlið á honum; þá
sagði hann lágt: »Þið skuluð aldrei optar verða
neyddar til að fara út á nóttinni til að leita að
mér«.