Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 41

37
góðan eða illan lífsferil, gjöra sjálfa oss og
aðra hamingjusama eða óhamingjusama, hér og
annars heims. Og það, sem hefir svo alvarleg-
ar afleiðingar í för með sér, eru engir smá-
munir.
Seinláti drengurinn.
(Þýtt).
Bóndi nokkur, sem bjó nærri skógi, átti son,
sem hét Salómon. Móðir hans nefndi hann
Salómon, af því, sagði hún, að hann er greind-
ur; og hún hélt, að hann yrði líkur Salómon
konungi að vizku.
»Já«, sagði faðir hans. »Hann er greindur,
en hann er of seinlátur, og taki hann sér ekki
fram með það, verður aldrei maður úr hon-
um«.
Einu sinni þegar Salómon var orðinn tíu
ára, ætlaði faðir hans að fara skennntiferð inn
i skóginn með nolckrum vinum sinum og leigði
stóran vagn, til þess að keyra þá þangað.
Hann lofaði Salómoni að koma með, en sagði,
að hann yrði að vera tilbúinn klukkan sjö dag-
inn eptir; þá færu þeir.
Salómon vaknaði kl. sex daginn eptir. Það
var fagurt veður og sólskin; en hann var lat-
Ur og seinlátur að vanda og hugsaði með sér:
»Ef eg klæði mig tíu mínútum áður en þeir fara,
þá hefi jeg nægilegan tíma«, og hann lá kyrr