Tíbrá - 01.01.1892, Blaðsíða 14

10
um rak kisa stóru, gulgrænu augun framan í
hann út úr bæjardyrunum, eða var að læðast
í kring um hann, einsog hún væri að leita að
•einhverju. En þá hreiðraði hænan sig niður
•og kallaði á ungann sinn og stakk honum undir
•brjóstið á sér, eða, þegar illa lá á henni, stökk
hún á kisu með klóm og nefi og rak hana á
flótta. Á hverjum degi sá litli unginn einhverja
höggorustu og ásókn, og eintómar hættur i
kring um sig, og hann sagði: «Þetta er illver-
-öld, og þó er okkur einlægt gefið að jeta kvöld
•og morgna!« m
»Það kemur til af því, unginn minn! að þú
átt að verða stór, eins og eg. Þá borðar fólk-
ið eggin þín eins og mín, og þú átt að ala upp
nnga líka.«
»Það kemur til af þessu,« hugsaði unginn.
Og nú kom annar dagur, og hænan og ung-
inn fóru að tína sér korn, og litli unginn tók
eptir öllu, sem hann sá og heyrði, og spurði
mömmu sina um það.
Núsáhann stóran mann koma gangandimeð
þungan bagga á bakinu. Hann teymdi hest,
^sem líka bar stóran bagga á bakinu. Þeir voru
báðir kúguppgefnir, þegar þeir komu í hlaðið,
og maðurinn varð svo feginn að leggja bagga
•sinn upp á garðinn og hvíla sig, en veslings-
hesturinn varð að standa undir sínum böggum,
|>angað til hann varð svo þreyttur, að hann