Sjómannadagsblaðið - 07.06.1942, Qupperneq 64

44
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ur hefir þau áhrif á sjómennina, sem Guðm.
J'ónsson telur, gæti starfsemi sem þessi hjálpað
til að ala upp með þjóð vorri betur menntaða
sjómannastétt en annars staðar gerist.
Ekki hafa bókaútlánin í skipunum alltaf eða
alls staðar gegnið jafn vel. Það hefir komið fyr-
ir, að þessi smá-bókasöfn hafa legið í skipunum
í hálfgerðu eða algerðu reiðileysi tímunum sam-
an, og meira eða minna af bókunum verið glat-
að, þegar til átta að taka. Þetta hefir svo orðið
til þess, að bókalán til þessara skipa hefir fallið
niður um lengri eða skemmri tíma.
Fyrsta skilyrði þess, að hægt sé að lána bóka-
safn í skip er, að skipverjar hafi mann, er vill
taka að sér vörzlu þeirra. Hann þarf að geyma
bækurnar í lokaðri hirzlu og lána þær skip-
verjum á sama hátt og Bæjarbókasafnið sjálft
lánar lesendum í landi. Hann þarf að vera mjög
reglusamur og strangur við skipverja, og ef
hann svo auk þess ann bæði bókunum og mönn-
unum, sem þær lesa, hefir hann aðstöðu til að
margfalda gildi þeirra, með því að vekja umtal
um þær meðal skipverja í frístundum þeirra.
Eitt af því, sem við höfum til marks um
reglusemi skipabókavarðanna, er það, hvort
þeir setja merki (dagsetningu) á bókamiðana í
hvert sinn, sem þeir lána bók. Það eiga þeir að
gera, svo að unnt sé að gera skýrslu um bókalán
í skipum eftir því, en það gera þeir ekki alltaf,
og þó að skipsbókavörðurinn sé vís til að segja,
þegar að þessu er fundið við hann: „Við lásum
þær allar — allir“, þorum við ekki að taka þær
fpllyrðingar hans bókstaflega með öllu.
Árið 1940 voru lánuð í Skip um 90 skipabóka-
söfn. Þetta hefir starfsemin orðið mest, og þótt
hún hafi orðið heldur minni 1941, ef til vill
vegna þess, að togaraútgerðin hér í höfuðstaðn-
um hafi dregizt eitthvað saman, virðist ekki
ástæða til að ætla, að hér sé um stefnubreytingu
að ræða.
Til eru þær skipshafnir, sem sýna bókasafn-
inu þakklæti sitt með peningagjöfum. Þannig
hafa skipverjar á skipinu Katla oftar en einu
sinni sent bókasafninu peningaupphæð. Þeir
peningar eru lagðir í „Aurasjóð" bókasafnsins
ásamt tekjum af skírteinasölu, dráttareyri og
sektafé. Sá sjóður fer nú að nálgast 60 þúsundir
króna senn hvað líður, og vex óðum. Mun vera
iiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiimmiiitiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-
Z L.’
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ÚTG. SJÓMANNADAGSRÁÐIÐ §
KEMUR ÚT Á SJÓMANNADAGINN
RITNEFND:
| FR. HALLDÓRSSON, GRÍMUR ÞORKELSSON, |
1 SIGURJÓN Á. ÓLAFSSON, FRIÐRIK J. ÓLAFS- 1
SON, GEIR SIGURÐSSON. |
ÁB YRGÐARMAÐUR:
FR. HALLDÓRSSON. 1
ÍSAFOLDARPRENTSMIÐJA H.F.
n z
iiimiiimmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiimmiiiiimiiiiiimiiiiiiiiimmiiimiiimimmmmi
litið á hann sem byggingarsjóð bókasafnsins.
Einhverntíma fær bókasafnið rýmra húsnæði
en það hefir nú. Þá getur bókasafnið gert margt,
sem enn hefir orðið að bíða. Ein af fyrstu og
sjálfsögðustu umbótunum verður sú að stofna
myndarlega skipabókadeild og fá henni rúm-
góða stofu til íbúðar. Þar verða skipa-bókasöfn
í pökkum, miklu meira úrval en við höfum nú,
og auk þess all mikið af bókum, innlendum og
erlendum, sem sjómenn geta valið úr, ef þeir
vilja það heldur. Á erlendum tungum er mikið
til af bókum, sem sérstaklega eru ætlaðar sjó-
mönnum. Má búast við, að úrval úr þeim bókum
verði í skipabókadeildinni. Þar geta sjómenn
líka setið og kynnt sér bækurnar, þegar þeir
eru í landi. Þá verður líka hægt að sinna fleiri
skipum og fleiri tegundum skipa en hingað til
hefir verið unnt.