Sjómannadagsblaðið - 07.06.1942, Qupperneq 67

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
47
Sjómannafélagi nr. 247:
Aukið öryggi fyrir sjófarendur
Á yfirstandandi Alþingi hafa tveir þingmenn,
Sigurjón Á. Ólafsson og Erlendur Þorsteinsson,
flutt frv. til breytinga á lögum um eftirlit með
skipum. Er frv. ætlað að ráða bót á eftirfar-
andi atriðum:
í fyrsta lagi: Koma í veg fyrir ofhleðslu
skipa, jafnt þeirra, sem sigla á milli landa, og
þeirra, er stunda fiskveiðar og annast vöru-
flutninga innanlands.
1 öðru lagi: Banna flutning eldfimra efna á
skipum, sem flytja farþega, svo sem benzín og
fleira.
f þriðja lagi: Banna þilfarsflutning á skip-
um 9 mánuði ársins, þegar stórveðra er mest
von og ekki bjart að nóttu til.
í fjórða lagi: Heilbrigðisnefndum í bæjum
og lögreglustjórum á öðrum stöðum sé skylt að
hafa eftirlit með íbúðum skipverja og matvæla-
geymslum.
í efri deild tók málið nokkrum breytingum á
þann veg, að í stað hleðslumerkja, eins og skylt
er að hafa á farskipum, verði ákveðið hleðslu-
borð á öll fiskiskip, sem flytja fiskfarma til út-
landa, á sama hátt og nú er ákveðið með reglu-
gerð frá 9. jan. 1941 fyrir hin minni fiskflutn-
ingaskip. Ákvæði um hleðsluborð á fiskveiðum
var fellt burt úr frv. Hins vegar skal hleðslu-
borð ákveðið á öllum skipum, sem notuð eru til
vöruflutninga innanlands, þótt um skamman
heyrði ég að spurt var, hvort allir væru um
borð. „Já, það eru allir um borð“, var svarað
eftir stundarkorn. Ég veitti því nú eftirtekt, að
vélin var þögnuð og að báturinn tók ískyggileg-
ar dýfur. Mér var orðið ilt, ég vildi helzt mega
sofa.
Eftir skamma stund byrjaði Danrokkurinn
aftur að gelta og „Ingi“ litli hætti dýfunum, en
hafði sjáanlega breytt um stefnu. Ýmsir hypj-
uðu sig niður í lest, en ég var settur ofan í vél-
arrúm, því að þar var hlýrra. Ég var að smá-
skirpa út úr mér saltvatninu, á milli þess sem
ég var að berjast við svefninn, og oft varð véla-
tíma sé að ræða. Benzín- og sprengiefnaflutn-
ingur sé bannaður á farþegaskipum.
Að öðru leyti er frv. að mestu óbreytt, eins og
efri deild gekk frá því. Ekki er kunnugt hvaða
afgreiðslu málið fær í neðri deild, þegar þetta
er skrifað.
Um tilefni þessa frv. er óþarfi að rökræða;
sjómenn munu vel þekkja, hve ábótavant er í
þeim efnum, sem frv. fjallar um.
Vissulega er það mikið atriði út af fyrir sig,
að fá settar í lög umbætur í þessu skyni, en
aðalatriðið er, að þeim lögum verði framfylgt
til hins ýtrasta.
Sjómenn geta mikið stutt að þessu, með því
að tilkynna trúnaðarmönnum skipaeftirlitsins
og jafnvel trúnaðarmönnum stéttarfélaga, ef
lögin eru brotin af þeim, sem ráðin hafa yfir
skipunum.
Eiga slíkir menn, sem tilkynna misfellur, að
vera öruggir um að nöfn þeirra séu ekki gefin
upp, ef þeir telja að slíkt geti valdið þeim óþæg-
indum.
Á öllum tímum og ekki sízt þeim, sem nú
standa yfir, ber nauðsyn til að allt sé gert, sem
full skynsemi mælir með til öryggis sjófarend-
um. Þau eru nógu mörg sorglegu slysin, sem
segja má, að ekki hafi verið hægt að koma í
veg fyrir, þótt ekki sé látið átölulaust, ef til
þeirra er stofnað af óvarkárni og hugsunarleysi.
maðurinn að hnippa í mig, svo að ég sofnaði
ekki og ylti út af á mótorinn.
Þegar til Eyrarbakka ltom, sögðu félagarnir
á bátnum mér, að hann hefði „kantrað“ og mesta
mildi verið að ekki varð stórslys að. I kollinn á
mér náði Ögmundur nokkur frá Brú í Gríms-
nesi og rétti snáðann inn fyrir; honum ætti ég
líf að launa, sagði einhver.
Ég flýtti mér upp í fjöruna, er lent var, og fór
rakleitt heim — laus við alla sigurgleði yfir
þessari fyrstu leiðisferð minni, sm jafnframt
var fyrsta ferð mín á mótorbát, já, á fyrsta
mótorbátnum í verstöðvunum fyrir austan fja.ll.