Sjómannadagsblaðið - 03.06.1951, Blaðsíða 39

Marliús Guðinundsson, skipstjóri.
Guðmundur Markússon, skipstjóri.
stjorn á „Jóni forseta", og síðan hefir hann
tekið við skipstjórn á hverju nýju skipi er Alliance
h.f. hefir eignast, á „Tryggva gamla“, á „Hannesi
i'áðherra“, á „Jóni Ólafssyni“ og nú síðast á „Jóni
f°rseta“ hinum nýja. Þegar Guðmundur nú lætur
af skipstjórn eftir 30 ára skipstjórn, á stærstu tog-
urum landsins, fer hann ósigraður í land, hann
var jafnmikill forustumaður um aflabrögð þegar
hann hætti og þá er hann hóf sinn skipstjórnar-
feril.
Saga Guðmundar Markússonar, má segja, að sé
saga íslenzkra togveiða. Starf hans og skipsstjórn,
hefir verið nátengd framförum og afköstum ís-
lenzkra sjómanna á þessu sviði. Sá sem þetta skrif-
ari naut þess um mörg ár að vera í skiprúmi hjá
Guðmundi og á þaðan margar góðar endurminn-
mgar. Mér er sérstaklega minnisstætt, er hann hóf
fyrst siglingar með ísfiskafla til Þýzkalands, hvað
Þjóðverjarnir voru undrandi yfir því aflamagni, er
kom upp úr skipinu. Þekktir þýzkir togara skip-
stjórar komu til að kynna sér, hvernig þetta væri
hægt. Þeir vildu fá að fræðast um allt mögulegt,
vei kaskiptingu og fyrirkomulag á öllu. Ekki voru
þeii síður undrandi yfir því, að mannskapurinn
skyldi geta afkastað þeirri vinnu, sem þessu var
samfara og á jafn fáum dögum. Þeir tóku upp hjá
sér svipuð vaktaskipti og Islendingar og fylgdust
með hverri þeirra hreyfingu við veiðarnar. Þegar
viðreisninin hófst í Þýzkalandi og Þjóðverjar eign-
uðust sín nýju og miklu skip, voru þeir famir að
standa íslenzku sjómönnunum fullkomlega jafn-
fætis, hvað aflabrögð snerta.
Þegar Guðmundur sá þessi nýju og miklu
skip þeirra, bruna togandi fram hjá sér á miðunum
heima, þar sem okkar beztu skip komust ekki í
hálfkvisti með toghraða, varð honum ljóst, að
þrengjast myndi fyrir dyrum hjá íslenzkum sjó-
mönnum og útgerðarmönnum, ef við ekki gætum
eignast sambærileg skip, eða betri. Endurnýjun
togaraflotans taldi Guðmundur því aðkallandi lífs-
spursmál, hann er mjög ánægður með nýju togar-
ana, hvað afkastamöguleika snertir, hitt er honum
eins og öðrum íslenzkum sjómönnum áhyggjumál,
hvað þrengjast er tekið á miðunum og nálæg fiski-
mið orðin uppurin, en með nýju skipunum erum
við mun betur settir, til að sækja á ný mið og
fjarlægari.
Guðmundur Markússon hefir sýnt fádæma ein-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 19