Sjómannadagsblaðið - 01.06.1982, Síða 16

„Þórólfur44.
hvernig býr fólk sig undir eftir-
launaárin. Fer það nægilega
snemma að gera sér grein fyrir þvð
tímabili, sem fram undan er þegar
starfi lýkur og skapar þjóðfélagið
því einhverja aðstöðu til þess.
Þá gera nefndirnar ráð fyrir því
að láta fara fram umræðu um,
hvort heilsufarseftirlit aldraðra sé
í eins góðu lagi og vera þyrfti og
hvort ekki sé ástæða til að endur-
skoða afstöðu fólks til heilbrigðis-
fræðslu og heilsuræktar, og hvort
ekki sé nauðsynlegt að huga að
þessum málum þegar á miðjum
aldri, ef árangur eigi að nást í
raunverulegri heilsuvemd aldr-
aðra.
Nefndirnar gera ráð fyrir að á
þessum málþingum komi fram
upplýsingar og sjónarmið, sem
hægt sé að vinna úr ákveðnar til-
lögur, sem verði afrakstur af
störfum þeirra á ári aldraðra.
Nú segja sjálfsagt margir, allt
þetta er gott og blessað, en þarna
kreppir ekki skórinn mest, heldur
í vistunarmálum aldraðra, einkum
þeirra sjúku, sem enginn vill til
lengdar hafa á stofnun eða spítala
vegna rýmisskorts.
Það er rétt að málefni aldraðra
hafa kannski fyrst og fremst kom-
ið í sviðsljósið vegna þess hve
miklir erfileikar hafa verið á þvi
14 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
að vista sjúka aldraða á stofnun-
um og ástæðan til þess að það
gekk í gegn á Alþingi að stofna
framkvæmdasjóð aldraðra, var
fyrst og fremst vissan um þennan
vanda.
Stofnun framkvæmdasjóðs
aldraðra á árinu 1981 hefurvaldið
því, að stærri átök verður hægt að
gera íu vistunarmálum aldraðra á
þessu og næstu árum en nokkru
sinni fyrr og eins og áður var sagt,
verði framkvæmdasjóður aldraðra
meiri en nafnið tómt, verði honum
leyft að verða öflugur fram-
kvæmdasjóður, þá verður hægt að
leysa brýnustu vistunarmál aldr-
aðra á næstu árum.
Ekki er að fullu ljóst hve stórt
átak er hægt að gera á þessu ári, en
líklegt er að á fyrri hluta ársins
komi í not um 80 vistrými fyrir
aldraða í Reykjavík og Kópavogi
og á síðari hluta ársins kemst
hjúkrunarheimili DAS í Hafnar-
firði í gagnið, verði fé til fram-
kvæmda.
Á næstu tveim árum þar á eftir,
ætti B-álma Borgarspítalans að
komast í not og þar er um að ræða
um 180 sjúkrarými en þetta þýðir
með öðrum orðum að á þriggja
ára tímabili ættu 350 sjúkrarými
fyrir aldraða að komast í not á
Reykjavíkursvæðinu.
Mig uggir að vandinn sem við
blasir í lok þessa árs og á því næsta
verði ekki skortur á sjúkrarými,
heldur skortur á lærðu fólki til
starfa og skortur á fé til þess að
reka þessar stofnanir til viðbótar
þeim, sem nú eru starfandi. Það
hefur nú þegar reynst erfitt að
manna þær stofnanir, sem fyrir
eru og það hefur einnig reynst
erfitt að fá nægilegt rekstursfé til
þess að halda fullum rekstri.
Jafnframt því sem byggðar eru
upp þær stofnanir fyrir aldraða,
sem hér hafa verið nefndar, verða
menntamálayfirvöld að taka
menntunarmál heilbrigðisstétta til
athugunar og fjármálayfirvöld að
taka afstöðu til þess, með hveijum
hætti rekstur nýrra stofnana
verður tryggður og þetta verður að
gera í tæka tíð.
Allt fram á síðasta áratug hafa
ríki og sveitarfélög, í mjög litlum
mæli, litið á málefni aldraðra sem
málaflokk sem þau ættu að sinna.
Opinberir aðilar hafa litið svo á að
einkaaðilar og sjálfseignarstofn-
anir gætu haft frumkvæði í þess-
um málum, því þannig hefur það
verið um árabil.
Nú hefur orðið á þessu breyting
og á ári aldraðra verður hér á enn
meiri breyting. Gert er ráð fyrir að
allir þessir aðilar taki höndum