Sjómannadagsblaðið - 01.06.1982, Blaðsíða 61

Skipverjar af Tungufossi skoða björgunarbátinn, sem bjargaði þeim.
Talið frá vinstri: Theodór Hanscn, Gunnar Sch. Thorsteinsson, skipstjóri, Morris
Hutcheus, skipstjóri á björgunarbátnum og Aðalsteinn Finnbogason.
því ég skalf svo mikið, að ég gat
með engu móti haldið á bollanum.
Þótt komið væri um borð í
þyrluna, var mér ekki rótt. Óttinn
um að ekki hefði tekist að bjarga
öllum nagaði mig. Við vorum
fjórir í þyrlunni en hinir voru í
björgunarbátum, að því er ég best
vissi. Og mikill léttir var það, þeg-
ar flugmaðurinn kom aftur í og
tjáði mér að allir hefðu bjargast
af TUNGUFOSSI.
Þyrlan hélt nú til lands. Félagar
mínir þrír, sátu frammi í þyrlunni,
og ég komst ekki að því, fyrr en
eftir lendingu, að þeir vissu ekki
að ég var um borð og urðu þeir
undrandi þegar ég kom út um
hliðardymar, eftir að þeir voru
stignir á land.
Á flugvellinum biðu sjúkrabílar.
Ég harðneitaði að láta setja mig í
sjúkrakörfu og staulaðist ég út í
sjúkrabifreiðina, er ók okkur á
herspítala þar í grenndinni.
Hinum sjö mættum við síðan í
Penzamce á sjómannaheimilinu
þar, daginn eftir, og urðu þá fagn-
aðarfunndir.
Heiðursmerki
afhent í London
Þar með er þessari stuttu frá-
sögn í raun og veru lokið. Frá-
sögninni um síðustu ferð
TUNGUFOSS.
Við nutum mikillar gestrisni og
vináttu í Bretlandi. Þeir bjarga
ekki aðeins fólki, heldur heimta
það úr helju. Við fengum klæði og
gott atlæti og einkar hlýlegt
viðmót.
Oftverðurmér.ogánefafélögum
mínum líka, hugsað til þessarar
stundar. Það þakklæti er þú getur
mælt af vörum fram er nefnilega í
engu samræmi við þá þakkar-
skuld, er þú stendur allt í einu við
bláókunnuga menn.
íslensk stjómvöld, Slysavama-
félag fslands og Einskipafélagið,
gleymdu heldur ekki þessu fólki,
því sem áður sagði, þá var þessa
atburðar minnst sérstaklega er
forseti íslands Vigdís Finnboga-
dóttir fór í opinbera heimsókn til
Bretlands. Þá sæmdi hún björg-
unarmennina heiðursmerki við
sérstaka athöfn í London og enn-
fremur sæmdi Slysavamafélag ís-
lands þá gullmerki, og var það
Gunnar Friðriksson, forseti Slysa-
vamafélagsins, er það gjörði.
Það er ljóst, bæði eftir björgun
skipsverjanna á Tungufossi og
ýmsa atburði aðra, að þyrlur eru
þýðingarmikil björgunartæki,
þegar sjóslys verða og að því hlýt-
ur að draga, að íslendingar noti
þessa tækni, eða tileinki sér hana í
ríkara mæli en verið hefur.
Þyrluútgerð er kostnaðarsöm,
og ekki síst ef halda á úti full-
kominni björgunarþyrlu með
þjálfuðum flugmönnum og að-
stoðarmönnum. En vonandi sjá
stjómvöld einhverja leið til að
tryggja sæförum þessa björgunar-
leið í náinni framtíð.
Vil ég hér mega þakka fyrir
hönd okkar á TUNGUFOSSI, að
menn hér heima, mundu þetta af-
rek, og enn þökkum við sjálfir
þeim er við eigum líf að launa.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 59
Svala Scheving Thorsteinson ásamt eiginmanni sínurn Gunnari, og borgarstjórahjónum
Lundúnaborgar.