Sjómannadagsblaðið - 01.06.1982, Síða 76

Allur vistaforði skipsins skal við
byrjun ferðar vera óskemmdur,
hollur og vel með farinn, og skal
hann vera svo ríflega tiltekinn, að
ekki geti komið til þess, að neitt
vanti af því, sem tiltekið er, á þeim
tíma, sem ráð er fyrir gjört að
skipið verði úti.
Trjeílát, sem neyzluvatn er
geymt í, skulu jafnan vera brennd
að innan; að öðrum kosti verður
að sía vatnið og hreinsa, áður en
þess er neytt.
Það skal vera á valdi skipstjóra
að draga af og gjöra breytingar á
ofangreindu mataræði, ef hann
álítur þess þörf, sökum þess að út-
lit sje fyrir, að útivistartími skips-
ins verði af óvæntum ástæðum
lengri en til var ætlað, svo að mat-
arskort geti að höndum borið, eða
einhverja tegund þrjóti.
Enginn af skipverjum getur
heimtað meiri mat en hann sjálfur
neytir, nje endurgjald fyrir það, er
hann kann að neyta minna en til er
tekið í framanskráðri reglugjörð.“
Lögskráning
En Skúli Þorkelsson hefur und-
irgengist margt annað með ráðn-
ingu sinni á kútter Bjöm Ólafsson,
en kost. Hann hefur samkvæmt
lögum skuldbundið sig til þess að
gjöra eftirfarandi:
1. að koma til skips með fatnað
sinn
og sjálfur
2. að vera með mjer eða hverjum
öðrum skipstjóra, sem kynni að
verða skipaður í minn stað, eða
hverjum öðrum, sem skipstjómin
kynni að vera á hendur falin, gegn
og hlýðinn mótmælalaust í öllu
því, sem fyrirskipað er þjónustu
skipsins eða þarfir útgjörðar-
manna, bæði á sjó og landi.
3. að vera á skipi þangað til lög-
skráning úr skiprúmi fer fram, þá
er skipið er komið á höfn hjer á
landi og það er affermt þar, eða, ef
þess er krafizt, þá er ferðinni frá
þessum affermingarstað þangað,
74 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Pétur Mikkel Sigurðsson, skipstjóri.
sem skipið á heima, er lokið og
skipið er fest með akkerum; má þá
segja upp vistinni af beggja hálfu,
og ber þá að greiða það, sem eptir
stendur af kaupinu, áður dagar
sjeu liðnir—allt samt að áskildum
rjetti skipverja til að ganga úr
skiprúmi, þegar svo stendur á, sem
sgir í skipsagabálki farmannalaga
22. marz 1890, 53. og 54. gr.
4. að heimta ekki á leiðinni frek-
ari fyrirframgreiðslu upp í kaup en
innt var af hendi áður en skipið
lagði af stað, nema það sje heimil-
að í skipsagabálki farmannalaga.
5. að hafa ekki meðferðis vaming
til sölu.
Auk þessa gátu gilt ýmis sér-
ákvæði, sem skrifa mátti í Við-
skiptabókina undir staflið 6., en til
þess kom ekki að þessu sinni.
Um agavald skipstjóra
og skipslaga — bálkur
Skútum var stjómað með mikl-
um aga, og á fyrri öldum af misk-
unnarleysi. Ekki þarf að fara
nema til 19. aldar, til að finna
dæmi um að dauðarefsingu hafi
verið beitt um borð í dönskum
seglskipum. Barsmíðar og mis-
þyrmingar voru tíðar. Á ís-
lenskum seglskipum og þilskipum
var líka strangur agi og hann
vemdaður í lögum, þótt eigi fari
sögum af því að hásetar hafi verið
barðir, og allrasíst af Pétri Mikkel
Sigurðssyni. En við látum samt
Skipsaga-bálkinn fylgja hér með,
eða hluta hans:
IV.
SKIPSAGA-BÁLKUR
1. KAP. Um stjóm og aga á ís-
lenskum skipum
32. gr. Skipverjar skulu sýna
skipstjóra og öðrum yfirmönnum
tilhlýðilega virðingu, hlýða með
athygli á boð þeirra og láta í Ijósi
með skýru svari, að þeir hafi skilið
þau. Þeir skulu vinna að öllu því,
sem þeim er boðið, í þarfir skips og
farms, hvort heldur er í landi eða á
skipsfjöl, hvort heldur tjón hefur
að höndum borið eður endranær,
og yfir höfuð skulu þeir tafarlaust
hlýða hverju því, er skipstjóri býð-
ur þeim í þjónustu skipsins eður til
viðhalds reglu á skipinu.
Sömu hlýðni eru þeir skyldir að
sýna bæði þeim, sem að öllu leyti
gengur í skipstjóra stað í fjarveru
hans eður sjúkdómi, svo og hverj-
um þeim, sem á hendur er falið
sjerstakt umboð eða forstaða
sjerstakra verka, allt innan tak-
marka þess valds, sem slíkum
manni kann að vera í hendur feng-
ið.
Sömu skyldur hefur sjerhver
óæðri yfirmaður gagnvart þeim,
sem yfir hann eru boðnir, og sjer-
staklega gagnvart skipstjóra sjálf-
um.
33. gr. Hins vegar á skipstjóri og
aðrir yfirmenn að fara sómasam-
lega með þá, sem þeir eru yfir
boðnir, og annast velvegnun þeirra
eptir megni. Sjer í lagi má eigi
beita við þá líkamlegum refsingum
(sbr. þó 34. gr.).
34. gr. Nú neitar einhver af
skipverjum að hlýða því, sem fyrir
hann var lagt, eður sýnir þrjózku
eða mótþróa yfirboðurum sínum,
og hefur þá skipstjóri, eður sá, er í