Sjómannadagsblaðið - 01.06.1982, Side 33

Þorlákshöín
Það vakti athygli manna í
Surtseyjargosi, hversu nýrunnið
hraunið í fjörunni var fljótt að
taka á sig fasta mynd, eftir fáeinar
vikur var rétt eins og það hefði
leikið við hafið í margar og dular-
fullar aldir. Mér kom þetta í hug,
er við komum í yngsta sjávarbæ
íslands, Þorlákshöfn, er breyst
hafði úr niðumíddri bújörð, með
söltu grasi og aflagðri útgerð, í
þúsund manna bæ. Allt á aðeins
fjórðungi aldar. Það var eins og
þessi bær hefði alltaf verið þama,
allt eins vel þótt flest húsin væru
ný og utan við þetta allt gnauðaði
hafsjórinn safírblár og ýmist skaut
í fuglsbringu, ellegar öldumar
brotnuðu með voldugum gný, þeg-
ar þær fengu kalt grjótið í andlitið.

(X
Það var bræla úti og bátar vel-
flestir í höfn, ellegar að berjast við
að ná línu, eða netum í straumi og
þungum sjó.
Höfundur Þorlákshafnar,
höfðingjamir tveir
Þorlákshöfn mun draga nafn
sitt af Þorláki helga, er biskup var
í Skálholti (1139—1193) en þar
mun hann hann hafa stigið á land,
eftir að hafa tekið biskupsvígslu,
árið 1178. Hann þótti hinn sköru-
legasti biskup og reyndi mjög að
efla kirkjuvaldið, sem kunnugt er.
Önnur sögn segir á hinn bóginn
að bóndi i Þorlákshöfn, er þá hét
Elliðahöfn, hefði heitið á Þorlák
biskup í sjávarháska, að breyta
nafni jarðarinnar, ef hann næði
landi, heilu og höldnu.
Miklar sögur eru um útgerð og
siglingu í Þorlákshöfn og talið að
Ögmundur Pálsson, biskup, sem
var í Skálholti 1521—1540 (d.
1541) hafi siglt skipi sínu, Súðinni
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 31