Eimreiðin - 01.10.1924, Blaðsíða 36

348
FERÐ VFIR ATLANTSHAFIÐ
eimreidin
að skipið yrði ekki gert afturreka með þá, þegar það kæmi
til New Vork. A þessu sjúkrahúsi var allur útbúnaður í bezta
lagi; þar var allra snotrasta skurðarstofa og fjöldi góðra verk-
færa, sem eg öfundaði hann af. Hann sagði, að aðeins stöku
sinnum kæmi fyrir, að þeir þyrftu að gera meiri háttar skurði.
hinsvegar kæmi alloft fyrir, að þeir þyrftu að hjálpa konum
við fæðingu. Hann sýndi mér síðan það af skipinu, sem mer
lék hugur á að sjá; einkum þótti mér mikið koma til 1. far'
rýmis, því þar var allur útbúnaður álíka vandaður og skraut-
legur sem í konungahöllum. Þó bar samkomusalurinn þar
mest af öllu, bæði vegna stærðar og smekklegs viðhafnar-
skrauts. Og þar voru skemtisamkomur haldnar á kvöldin, og
ýmsir farþegar skemtu með söng, hljóðfæraslætti, íþróttum
o. fl. En ágóðanum var varið til ýmsra þarfra hluta. — Þar
næst dáðist eg mest að sundskálanum, neðst í skipinu. Þar
var alt skínandi hvítt, gólf og veggir úr marmarahellum og
stór og djúp sundlaug í gólfinu með volgum sjó, þar sem
menn gátu æft vöðva við sund og styrkt húð sína. Þar fór
fram kappsund við og við og knattleikur á vatninu (Water-
polo). En á efsta þilfarinu, næst lyftingunni, var leikvangur
fyrir 1. farrýmis farþega. Venjulegur knattleikur gat þar farið
fram, tennis og aðrir leikir; en net var spent yfir, til þess að
knettirnir féllu ekki útbyrðis.
9.
Meðan við vorum á miðju hafi, var sunnudagur. Var þa
hringt til messu og öllum boðið að vera við guðsþjónustu i
stóra salnum á 1. farrými. Þar stóð altari tjaldað brezku og
amerísku fánunum, og æruverðugur prestur í fullum skrúða
stýrði athöfninni. Kirkjan var vel sótt. Við sátum þar í þægi'
legum hægindastólum, og ekki laust við að manni fyndist sem
hér væri himnaríki. Káetudrengir skipanna voru klæddir sem
kórdrengir, til að aðstoða prestinn; og enn fremur hafði hann
sér til hjálpar djákna, skrýddan rauðu rykkilíni. Söngurinn
var ágætur, og spilaði hljóðfærasveit skipsins undir. Sungið
var meðal annars »Te deum« og »]ubilate deo«. Viðhöfnin
var svipuð og í katólskum kirkjum. Eg hafði gaman af að