Eimreiðin - 01.10.1924, Blaðsíða 62

374
FEGURSTU STAÐIRNIR
EIMREIÐIN
þótt hún hefði farið til Honolulu eða Japan, myndi henni
naumast hafa hætt að leiðast fyrir því.
„Römm er sú taug,
sem rekka dregur
föðurtúna til“.
Ólafur Ó/afsson.
Mansöngur.
Eftir Sigurjón Friðjónsson.
(Sigurjón skáld Friðjónsson er nú að yrkja rímur af Helga kongi
Hálfdánarsyni og hefur sent Eimreið nokkur sýnishorn. Hér birtist man-
söngurinn að fyrstu rímunni.)
Vaka í blævi vorsins þrár,
vaka í hörpu söngum.
»Uti’ ert þú við eyjar blár;
eg er seztur að dröngum«.
Út eg horfi á eyjasund.
En hvað það væri gaman
ef við mættum yndisstund
eiga’ að vori saman.
Visnar hamur í veraldar elg,
velktur í krapa spori.
En ef við köstum ellibelg
aftur, á næsta vori?
Dunar foss í feigðar skor,
falinn rökkurhjúpi.
En með blænum eilíft vor
angar úr tímans djúpi.
Bjarmaskrúð á birkilund
breiðir röðull fagur.
Út eg horfi á eyjasund.
Enn er risinn dagur.