Eimreiðin - 01.04.1930, Blaðsíða 126

222
RITSJÁ
EIMREIÐIN
gefa það út, en Jónas læknir Rafnar býr safnið undir prentun. Má ætla
að honum kippi f kynið til föður síns, séra Jónasar heitins frá Hrafna-
gili Jónassonar, sem var allra manna áhugasamastur um þjóðleg fræði
og unni þeim mjög. I þessu fyrsta hefti eru nokkrar góðar sögur, eink-
um sumar þær, sem eru eftir handriti Baldvins Jónatanssonar, bæði vel
sagðar, á kjarngóðu máli og víða skemtilegar að efni. Má nefna tilbera-
söguna (bls. 31 — 36) og söguna af Fjalla-Quðrúnu. Kostuleg er æfisaga
Quðrúnar Ketilsdóttur og nokkuð einstæð í íslenzkum sagnafróðleik.
Ekki eru sögurnar flokkaðar eftir efni, og munu sumir telja það ókost.
Mætti vel bæta það með flokkaðri efnisskrá, og gætu þá þeir, sem vildu
Iesa allar samkynja sögurnar í einu, farið eftir þeirri skrá. Hitl gerir sögurnar
læsilegri, að hafa þær sjálfar ekki í flokkum. Fjölbreytnin verður meiri.
Það er lofsverður áhugi þeirra, sem að útgáfu þessari standa, og væri
vel að gott og greitt áframhald gæti oröið. Annað þjóðsagnasafn, sem
byrjaði að koma út fyrir nokkrum árum, Þjóðsögur Sigfúsar Sigfússonar,.
er nú strandað á miðri leið, en vonandi verður þess ekki langt að bíða,
að það haldi einnig áfram að koma út. Þó að ýmislegt fljóti með af
rusli í svona söfnum, þá eru þau í heild gróði fyrir íslenzka þjóðfræði
og til skemtunar og fróðleiks þeim, sem iesa.
ÞJÓÐLEGAR MYNDIR eftir Árna Ólafsson. MYNDABÓK BARN-
ANNA eftir sama höf. Rvík 1929.
Eimr. vill vekja athygli lesenda sinna á þessum tveim barnabókum,.
sem báðar hafa þann kost að vera prýddar teikningum alinnlendum að
efni og anda, þar á meðal nokkrum mjög vel gerðum, og flytja auk þess
með myndunum sögur og kvæði, sem eru vel við hæfi barna og unglinga.
Árlega er flutl inn mikið af útlendum myndabókum fyrir börn, einkum
hér í höfuðstaðnum. Verða þó tæpast full not slíkra bóka, þar sem
börnin hafa varia gagn af myndunum nema þau skilji Iesmálið, sem
fylgir þeim. Þessar tvær bækur Á. Ó. hafa það fram yfir þessar útlendu
bækur, að myndir og efni er hvorttveggja þjóðlegt og þessvegna gróði
hverju íslenzku barni að kynnast því. Ðækurnar ættu því að verða vin-
sælar hjá æskulýðnum í landinu.
Lárus Sigurbjörnsson: ÞÆTTIR. Rvík 1930.
Það lýsir bjartsýni og meiri trú á íslenzka kaupgelu en Iokun Islands-
banka og lággengi krónunnar réttlætir, þegar ungur rithöfundur ræðst í
það hér á Iandi að gefa út Ieikrit eftir sjálfan sig. Þessir þrír einþátt-
ungar Lárusar Sigurbjörnssonar eru með þeim einkennum, að helst lítur
út sem höf. hafi gert sér far um að uppfyila kröfur þær, sem hinn
frægi faðir Ieik-gagnrýninnar, Aristoteles, gerði til leikritahöfunda um
form, — og flestir hafa orðið að taka til greina eftir föngum,
bæði fyr og síðar. Einkum á þetta við um fyrsta þáttinn. Frá formsins
hlið er „Stiginn“, — svo heitir þátturinn, — mjög vel saminn, með jöfn-
um stíganda, sem nær hámarki í þáttarlok, en efnið er fremur ófróðlegir