Eimreiðin - 01.07.1931, Blaðsíða 91

ElMREIÐIN
KREUTZER-SÓNATAN
291
°9 við það stöðvaðist orðastraumurinn augnablik. Brátt snéri
hann sér þó að gamla kaupmanninum og sagði með ísmeygi-
fe9u brosi:
»Það gekk ekki alveg annað eins á í þessum sökum áður
fyrn? ha?«
Qamli maðurinn ætlaði að svara einhverju, en í því fór
estin af stað, og tók hann þá ofan, krossaði sig og las bæn
1 hálfum hljóðum. Lögmaðurinn var kurteisin sjálf og Ieit
J^udan meðan hann beið eftir svari. Þegar gamli maðurinn
afði lokið bæn sinni, dró hann derhúfuna niður fyrir eyru,
a9ræddi sér í sætinu og mælti:
*Nei, virðulegi herra. Þetta þektist að vísu, en örsjaldan.
Nú
Það
er ekki við öðru að búast, eins og aldarfarið er orðið.
er meira en lítil hætta, sem stafar af allri þessari mentun,
Sern hvenfólkið fær nú á dögum!«
Lcstin herti á ferðinni og hristist nú svo mikið, að ég átti
erfitt með að heyra það, sem talað var. Af því að mér þótti
. e9t að fylgjast með því, færði ég mig nær. Andbýlingur
^rnn, taugaveili maðurinn með undarlega glampann í aug-
Unurn, hafði líka auðsjáanlega fengið áhuga fyrir samræðunum
°9 Wustaði á, án þess þó að færa sig um set.
*Hvað ilt ætti svo sem mentunin að geta haft í för með
sagði frúin og brosti örlítið. »Eða færi kannske betur á
. ’> að fólk giftist eins og í gamla daga, án þess að hafa
e,nu sinni sézt áður?« hélt hún áfram. Hún líktist í því
^drgum konum, að hún svaraði ekki beinlínis því, sem sagt
^Hdur því, sem hún bjóst við að sagt yrði. »Áður giftist
við fyrstu kynningu, án þess að vita hvort um ást væri
ræða, eða hvort ástir gætu tekist, og í þeirri hnappheldu
Varð það svo að sitja æfina út. Finst ykkur það betra?«
®a9ði hún, og snéri máli sínu öllu fremur til mín og mál-
i s Utl1annsins en til gamla mannsins, sem hún var þó eigin-
e9a að tala við.
sÞað er meira en lítil hætta, sem stafar af allri þessari
Uu, sem kvenfólkið fær nú á dögum!« endurtók kaup-
urinn, og leit um leið með fyrirlitningu á frúna, án þess
vjrða hana svars.
*^9 hefði gaman að heyra hvaða samband þér teljið milli